Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

примоченный

прымочаны

примочить

совер. разг. (приложить что-либо влажное, мокрое к больному месту) прымачыць

примочка

прымочка, -кі жен.

примула

бот. прымула, -лы жен.

примус

прымус, -са муж.

примусный

прымусны

примчать

совер.

1) разг. (привезти, принести что-либо очень быстро) прымчаць

(привезти — ещё) прывезці

(принести — ещё) прынесці

2) прост. прымчаць

см. примчаться

примчаться

(приехать, прибежать очень быстро) прымчацца, прыляцець, мног. папрылятаць

(прибежать) прыбегчы, мног. папрыбягаць

(приехать — ещё) прыехаць, мног. папрыязджаць

примыкание

1) (действие) прымыканне, -ння ср.

далучэнне, -ння ср.

прыляганне, -ння ср.

межаванне, -ння ср.

см. примыкать 1–3

2) грам. прымыканне, -ння ср.

примыкать

несовер.

1) (придвигать вплотную) прымыкаць

2) (присоединяться) далучацца

3) (прилегать) прылягаць

прымыкаць

(граничить) межаваць (з чым), межавацца (з чым)

4) грам. прымыкаць