Verbum

одинокий

1) прил. адзінокі, самотны

2) сущ. адзінокі, -кага муж., самотны, -нага муж.

одиноко

нареч. адзінока, самотна

одинокость

адзінокасць, -ці жен., самотнасць, -ці жен.

одиночество

ср. адзінота, -ты жен.

адзіноцтва, -ва ср., самота, -ты жен.

одиночка

адзіночка, -кі муж., жен.

мать-одиночка — маці-адзіночка

одиночник

1) разг. (заключённый) адзіночнік, -ка муж.

2) спорт. адзіночнік, -ка муж.

одиночница

разг. (заключённая) адзіночніца, -цы жен.

одиночный

в разн. знач. адзіночны

одиночный полёт ав. — адзіночны палёт

одиночное заключение — адзіночнае зняволенне

одиночный выстрел — адзіночны стрэл

один-единственный

разг. адзін-адзінюткі

одиозность

адыёзнасць, -ці жен.