Verbum

знаменатель

мат. знаменатель дроби — назоўнік дробу

знаменатель отношения прогрессии — множнік стасунку прагрэсіі

привести к одному знаменателю —

а) мат. прывесці да аднаго назоўніка

б) перен. прывесці да адной роўніцы

знаменательность

знамянальнасць, -ці жен.

характэрнасць, -ці жен.

знаменательный

1) знамянальны

паказальны

характарны

2) грам. знамянальны

знаменательные части речи — знамянальныя часціны мовы

знамение

ср. знак, род. знака муж.

(признак) адзнака, -кі жен.

(символ) сімвал, -ла муж.

знамение времени — адзнака часу

знаменитость

1) (качество, свойство) славутасць, -ці жен.

выдатнасць, -ці жен.

2) (знаменитый человек) славуты (выдатны) чалавек, славутасць, -ці жен., выдатнасць, -ці жен.

знаменитый

славуты

(выдающийся) выдатны

знаменовать

несовер. азначаць (што), сведчыць (аб чым, пра што)

знаменоваться

азначацца

выяўляцца

знаменосец

сцяганосец, -сца муж.

знаменосцы воинской славы высок. — сцяганосцы воінскай славы

знамёнщик

сцяганосец, -сца муж.