Verbum

прилунение

прылуненне, -ння ср.

прилунить

совер. прылуніць

прилуниться

прылуніцца

прилунять

несовер. прылуняць

прилуняться

возвр., страд. прылуняцца

прилучать

несовер. обл. прылучаць, залучаць

прилучаться

1) здарацца, выпадаць

2) прылучацца, трапляцца

см. прилучиться

3) страд. прылучацца, залучацца

см. прилучать

прилучить

совер. обл. (привлечь, приманить) прылучыць

прилучиться

1) (случиться, произойти) здарыцца

прилучилась беда — здарылася бяда

2) (быть, оказаться где-либо случайно) прылучыцца, трапіцца, натрапіцца

тут прилучился какой-то человек — тут прылучыўся (трапіўся, натрапіўся) нейкі чалавек

прильнуть

совер.

1) (плотно прижаться) прытуліцца

прыгарнуцца, прыхінуцца, прыхіліцца

(приникнуть) прыпасці

2) разг. (прилипнуть, пристать) прыліпнуць

прыстаць

3) перен. разг. (примкнуть) прымкнуць

далучыцца