Verbum

прилежать

несовер. уст.

1) (относиться с прилежанием) старацца

рупіцца

2) см. прилегать 2

прилежащий

1) прич. які (што) стараецца

які (што) рупіцца

які (што) прымыкае (да чаго)

які (што) мяжуе (з чым), які (што) мяжуецца (з чым)

см. прилегать

2) прил. мат. прылеглы

прилежно

нареч. старанна

рупліва

прилежность

стараннасць, -ці жен.

руплівасць, -ці жен.

прилежный

(старательный) старанны

(усердный) руплівы

прилезать

несовер.

1) прылазіць

2) прылазіць, прыцягвацца

см. прилезть

прилезть

совер.

1) (приблизиться, подобраться ползком) разг. прылезці

2) (войти — о ком-либо нежелательном) прост. прылезці, прыцягнуцца

прилепить

совер. прыляпіць, мног. папрылепліваць, папрыляпляць

прилепиться

прям., перен. прыляпіцца, мног. папрылеплівацца, папрыляпляцца

прилепленный

прылеплены, мног. папрылепліваны