Verbum

прикормиться

прыручыцца, прыкарміцца

прынадзіцца

прикормка

жен. разг.

1) (действие) прыручэнне, -ння ср., прыкормліванне, -ння ср.

прынаджванне, -ння ср.

падкормліванне, -ння ср.

см. прикармливать

2) (то, чем прикармливают) прыкорм, -му муж.

прикормленный

прыручаны, прыкормлены

(приманённый) прынаджаны

прикорневой

прыкаранёвы

прикорневая часть дерева — прыкаранёвая частка дрэва

прикорнуть

совер. разг.

1) (прислониться) прытуліцца, прыхіліцца, прыхінуцца

(прилечь) прылегчы

2) (заснуть) прыкархнуць, заснуць

(вздремнуть) задрамаць

прикосновение

ср.

1) дакрананне, -ння ср., датыканне, -ння ср., дотык, -ку муж.

2) книжн. (причастность) дачыненне, -ння ср.

прикосновенность

книжн. датычнасць, -ці жен. (да каго, чаго)

прычыннасць, -ці жен. (у чым)

вінаватасць, -ці жен. (у чым)

прикосновенный

які (што) мае дачыненне (да чаго-небудзь)

прычынны (да каго, чаго), замешаны (у чым), вінаваты (у чым)

прикоснуться

совер.

1) (дотронуться) дакрануцца, даткнуцца, крануць (што)

2) перен. прычыніцца (да чаго)

прикочевать

совер. прыкачаваць