Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
абвгджзийклмнопрстфхцчшщя-

обрыв

1) (разрыв) абрыў, -рыву муж., разрыў, -рыву муж.

2) (откос) абрыў, -рыву муж.

обрывание

1) абрыванне, -ння ср.

2) адрыванне, -ння ср.

3) абрыванне, -ння ср., спыненне, -ння ср.

см. обрывать I

обрывать

I несовер. (к оборвать)

1) абрываць

обрывать яблоки с яблони — абрываць яблыкі з яблыні

2) (отрывать) адрываць

3) перен. (прекращать действие) абрываць

(останавливать) спыняць

4) перен. (заставлять замолчать) разг. абрываць (каго)

обрывать телефон — абрываць тэлефон

II несовер. (к обрыть)

1) абкопваць

(рылом — о животных) абрываць

2) с.-х. акучваць

(яблоню) абкопваць

обрываться

I несовер.

1) абрывацца

2) (отрываться) адрывацца

3) (прекращаться) абрывацца

(останавливаться) спыняцца

4) страд. абрывацца

адрывацца

спыняцца

см. обрывать I

II несовер.

1) уст. абкопвацца

2) страд. абкопвацца

абрывацца

акучвацца

см. обрывать II

обрывистость

1) абрывістасць, -ці жен., стромкасць, -ці жен., крутасць, -ці жен.

2) перен. абрывістасць, -ці жен.

обрывистый

1) абрывісты, стромкі, круты

обрывистый берег — абрывісты (круты) бераг

2) перен. абрывісты

обрывистая речь — абрывістая гаворка

обрывность

текст. абрыўнасць, -ці жен.

обрывок

прям., перен. абрывак, -рыўка муж.

обрывочность

абрывачнасць, -ці жен.

обрывочный

абрывачны