Verbum

прижим

муж.

1) (действие) разг. прыціск, -ку муж.

неоконч. прыцісканне, -ння ср.

2) (притеснение) прост. уціск, -ку муж.

(гнёт) прыгнёт, -ту муж.

3) тех. прыціскач, -ча муж.

прижимание

1) прыцісканне, -ння ср.

2) прытульванне, -ння ср.

3) прыцісканне, -ння ср.

прыгнятанне, -ння ср.

см. прижимать

прижимать

несовер.

1) прыціскаць

2) (к груди, к сердцу и т.п.) прытульваць, туліць

3) перен. (притеснять) разг. прыціскаць, прыгнятаць

см. прижать

прижиматься

1) прыціскацца

2) (к груди, к сердцу и т.п.) прытульвацца, туліцца

3) страд. прыціскацца, прытульвацца

прыгнятацца

см. прижимать

прижимистость

разг. прыцісклівасць, -ці жен.

(скупость) скупасць, -ці жен., скнарнасць, -ці жен.

прижимистый

прыцісклівы

скупы, скнарны

прижимка

жен. прост. см. прижим 2

прижимный

тех. прыціскны

прижимщик

прост. прыгнятальнік, -ка муж.

прижимщица

прыгнятальніца, -цы жен.