Verbum

причаливаться

страд. прычальвацца, прывязвацца

см. причаливать 1

причалить

совер.

1) (привязать) прычаліць, прывязаць, мног. папрывязваць

2) (пристать) прычаліць, прыстаць

см. причаливать

причальный

прычальны

причальный канат — прычальны канат

причальная мачта — прычальная мачта

причарованный

прычараваны, прываблены

причаровать

совер. разг. уст. прычараваць, прывабіць

причаровывать

несовер. прычароўваць, прывабліваць

причастие

I ср. грам. дзеепрыметнік, -ка муж.

причастие настоящего времени — дзеепрыметнік цяперашняга часу

причастие прошедшего времени — дзеепрыметнік прошлага часу

II ср.

1) (причастность) уст. прыналежнасць, -ці жен., дачыненне, -ння ср., замешанасць, -ці жен.

2) (обряд причащения) церк. прычасць, -ці жен.

3) (вино, употребляемое при причащении) церк. прычасць, -ці жен.

причастить

I совер. (сделать участником чего-либо) уст. далучыць (да чаго), уключыць (у што)

II совер. (дать причастие) церк. прычасціць

причаститься

совер. уст., церк. прычасціцца

причастность

жен. дачыненне, -ння ср. (да каго-чаго), прычыннасць, -ці жен. (да каго-чаго), прычыненне, -ння ср. (да каго-чаго)

прыналежнасць, -ці жен. (да каго-чаго), замешанасць, -ці жен. (у чым)

удзел, -лу муж. (у чым)

звязанасць, -ці жен. (з чым)

см. причастный II