Verbum

пристанный

прыстаневы

пристанский

прыстанскі

пристанционный

прыстанцыйны

пристань

жен.

1) прыстань, -ні жен.

2) перен. уст. прыстанак, -нку муж., прыстанішча, -шча ср.

тихая пристань — ціхі прыстанак, ціхае прыстанішча

пристать

совер.

1) прыстаць

(о липких и красящих веществах) узяцца (за што)

(прилипнуть) прыліпнуць

2) (о болезни) разг. прыстаць

3) (обратиться с назойливой просьбой) разг. прыстаць

прычапіцца

4) (присоединиться) прыстаць, далучыцца

5) (причалить) прыстаць, прычаліць

см. приставать

6) (остановиться, расположиться) прост. уст. спыніцца

7) (быть к лицу) уст. прыстаць, быць да твару

ей не пристал этот наряд — ёй не да твару гэты ўбор

8) (приличествовать) падыходзіць, пасаваць

это ему не пристало — гэта яму не падыходзіць (не пасуе)

9) (устать, утомиться) прыстаць, стаміцца

как банный лист пристать — прыстаць як смала

с ножом к горлу пристать — з нажом да горла (к горлу) прыстаць

приствольный

прыствольны

пристегать

совер. (пришить крупными стежками, приметать) прыфастрыгаваць, мног. папрыфастрыгоўваць

прышыць, мног. папрышываць

пристегнуть

совер.

1) (застегнуть) прышпіліць

2) перен. прыблытаць, прыцягнуць

пристежной

прышпільны

(пристёгнутый) прышпілены

пристежной воротничок — прышпільны каўнерык

пристепной

прыстэпавы

пристепная полоса геогр. — прыстэпавая паласа