Verbum

принадлежащий

прыналежны

принадлежность

жен.

1) (состояние) прыналежнасць, -ці жен., належнасць, -ці жен.

принадлежность к коммунистической партии — прыналежнасць (належнасць) да камуністычнай партыі

2) (о предмете) прылада, -ды жен., мн. прылады, собир. прыладдзе, -ддзя ср.

(для работы — обычно) начынне, -ння ср.

інструмент, -та муж.

(снасть) снасць, род. снасці жен.

прыпасы, -саў мн.

(вещь) рэч, род. рэчы жен.

канцелярские принадлежности — канцылярскія прылады

письменные принадлежности — пісьмовыя прылады

бритвенные принадлежности — прылады для галення

принадлежности машины — прыладдзе (для) машыны

столярские принадлежности — сталярскія інструменты

рыболовные принадлежности — рыбалоўныя снасці (прылады, прыпасы)

постельные принадлежности — пасцельныя рэчы

принадлежности туалета — рэчы туалету

3) (неотъемлемый признак) (неад’емная) прымета, -ты жен.

(свойство) уласцівасць, -ці жен.

по принадлежности — каму (куды) належыць

обратиться по принадлежности — звярнуцца да каго (куды) належыць

передать по принадлежности — перадаць каму (куды) належыць

принажать

совер. разг. прям., перен. націснуць (трохі)

паднаціснуць

принайтовить

совер. мор. прынайтовіць

принайтовленный

прынайтоўлены

принайтовливать

несовер. прынайтоўліваць

принайтовливаться

страд. прынайтоўлівацца

принакапливать

несовер. разг. збіраць

назапашваць

прымнажаць

принакопить

совер. разг. падсабраць

прызапасіць

(приобретая, увеличить) прымножыць

принакопленный

падсабраны

прызапашаны

прымножаны