Verbum

дикарский

дзікунскі

дикарство

дзікунства, -ва ср.

дикарь

прям., перен. дзікун, -на муж.

дикий

в разн. знач. дзікі

дико

нареч. дзіка

дикобраз

дзікабраз, -за муж.

дикобразовые

мн. сущ. зоол. дзікабразавыя, -вых

диковатый

дзікаваты

диковина, диковинка

жен. разг. дзіва, -ва ср., цуд, род. цуду муж.

не в диковину, в диковинку — не ў навіну

диковинный

дзіўны