Verbum

приворачивать

несовер.

1) разг. прыварочваць

2) (повернув, подъезжать) прост. прыварочваць, падварочваць

3) (приставать к берегу) прыставаць, прычальваць

4) уст., прост. прычароўваць, прыварожваць

приворачиваться

страд.

1) прыварочвацца

2) прыварочвацца, падварочвацца

3) прычароўвацца, прыварожвацца

см. приворачивать 1, 2, 4

приворожённый

1) прыварожаны, прычараваны

2) зачараваны, захоплены, прываблены

см. приворожить

приворожить

совер.

1) прываражыць, прычараваць

2) перен. зачараваць, захапіць, прывабіць

приворот

муж. уст., обл. чары, -раў ед. нет, чараўніцтва, -ва ср., мн. нет, нагавор, -ру муж.

приворотить

совер.

1) разг. прывярнуць

приворотить камень к стене — прывярнуць камень да сцяны

2) прост. (повернув, подъехать) прывярнуць, падвярнуць

приворотить к крыльцу — прывярнуць (падвярнуць) да ганка

3) (пристать к берегу) прыстаць, прычаліць

4) уст., прост. прычараваць, прываражыць

приворотный

I разг. прываротны

приворотная скамеечка — прываротная лавачка

II уст., обл. нагаворны, чараўнічы

приворотное зелье — нагаворнае зелле

привороченный

1) прывернуты

2) прывернуты, падвернуты

3) прыстаны, прычалены

4) прычараваны, прыварожаны

см. приворотить

привранный

разг. прыхлушаны, прыманены, прылганы

привратник

муж.

1) брамнік, -ка муж.

вартаўнік пры варотах

2) анат. прываротнік, -ка муж.