Verbum

прибытие

ср. прыбыццё, -цця ср.

(неоконч. действие) прыбыванне, -ння ср.

прыезд, -ду муж.

прыход, -ду муж.

прибыть

совер.

1) прыбыць

(приехать) прыехаць, мног. папрыязджаць

(прийти) прыйсці, мног. папрыходзіць

2) (увеличиться) прыбыць, прыбавіцца

привада

жен. охот., рыб.

1) (действие) прынаджванне, -ння ср., прынада, -ды жен.

2) (приманка) прынада, -ды жен.

привадить

совер.

1) прынадзіць

привадить тетерева — прынадзіць цецерука

2) (привлечь) разг. прывабіць

привадить к себе ребят — прывабіць да сябе дзяцей

приваженный

1) прынаджаны

2) (привлечённый) разг. прываблены

приваживать

несовер.

1) прынаджваць

надзіць

2) разг. прынаджваць

(привлекать) разг. прывабліваць, вабіць

приваживаться

страд.

1) прынаджвацца

2) прываблівацца

см. приваживать

привал

прывал, -лу муж.

приваленный

прывалены

см. привалить 1

приваливание

1) прывальванне, -ння ср.

2) прыпіранне, -ння ср., прыхінанне, -ння ср., прыхілянне, -ння ср.

3) прывальванне, -ння ср., падплыванне, -ння ср.

прыставанне, -ння ср.

см. приваливать 1–3