Verbum

привязчивость

жен.

1) прыхільнасць, -ці жен.

схільнасць да любасці (да замілаванасці, да адданасці)

2) (придирчивость) прыдзірлівасць, -ці жен., прычэплівасць, -ці жен.

привязчивый

1) (склонный к чувству привязанности) прыхілісты

схільны да любасці (да замілаванасці, да адданасці)

2) (придирчивый) прыдзірлівы, прычэплівы

привязывание

1) прывязванне, -ння ср.

2) прывязванне, -ння ср.

см. привязывать 1, 2

привязывать

несовер.

1) прывязваць

2) стр., архит. прывязваць

3) перен. (располагать, склонять к себе) схіляць

(вызывать, внушать чувство привязанности) выклікаць прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(привлекать) прывабліваць

привязываться

1) (привязывать себя, прикрепляться) прывязвацца

2) перен. (чувствовать привязанность) адчуваць (пачуваць, мець) прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(любить) любіць

(привыкать) прывыкаць

3) перен. (придираться, приставать) чапляцца, прывязвацца, прыдзірацца

4) страд. прывязвацца

см. привязывать 1, 2

привязь

прывязь, -зі жен.

держать язык на привязи — трымаць язык на прывязі

привяливать

несовер. прывяльваць

привялить

совер. прывяліць

привянуть

совер. разг. прывянуць, прывяць

пригадать

совер. обл., нар.-поэт. (найти выход) прыдумаць