Verbum

привесить

совер.

1) прывесіць

(прицепить) прычапіць, мног. папрычэпліваць

2) (прибавить к весу) даважыць

привеска

жен. разг.

1) прывешванне, -ння ср.

прычэпліванне, -ння ср.

2) даважванне, -ння ср.

см. привешивать

3) (то, что привешено как украшение) прывеска, -кі жен.

привесной

прывясны

прычапны

вісячы

привесной замок — вісячы (прывясны) замок

привесок

муж. разг.

1) (довесок) даважка, -кі жен.

2) (лишнее, ненужное добавление к чему-либо) лішні дадатак

привести

совер. в разн. знач. прывесці, мног. папрыводзіць

привести детей домой — прывесці дзяцей дамоў

следы привели к норе — сляды прывялі да нары

привести в подданство — прывесці ў падданства

привести на память — прывесці на памяць

привести в порядок — прывесці ў парадак

привести к мысли — прывесці на думку

привести в замешательство — прывесці ў замяшанне, збянтэжыць

привести в изумление — прывесці ў здзіўленне, здзівіць

привести в отчаяние — прывесці ў адчай

привести в ужас — выклікаць жах, жахнуць

привести в готовность — прывесці ў гатоўнасць

привести в исполнение — выканаць

привести к гибели — прывесці да гібелі (пагібелі)

привести к путанице — прывесці да блытаніны

привести пример — прывесці прыклад

привести к одному (общему) знаменателю мат. — прывесці да аднаго (агульнага) назоўніка

привести в известность — давесці да ведама, паведаміць

привести в себя —

а) (вывести из обморока) прывесці ў прытомнасць

б) (заставить опомниться) прымусіць адумацца

не приведи бог (господи, господь) — не дай бог, барані бог

не приведёт к добру — не прывядзе да дабра

привестись

безл. разг. давесціся, прыйсціся

(случиться) здарыцца

не привелось побывать — не давялося (прыйшлося) пабыць, не здарылася быць

привет

муж. прывітанне, -ння ср., вітанне, -ння ср.

ни ответа, ни привета — ні слыху, ні дыху

приветить

совер. уст.

1) (приветливо отнестись) прывеціць

2) (приветствовать) поэт. прывітаць

приветливо

нареч. прыветліва, ветліва

приветливость

прыветлівасць, -ці жен., ветлівасць, -ці жен.