Verbum

предвестие

прадвесце, -ця ср.

предвестник

прадвеснік, -ка муж.

предвестница

прадвесніца, -цы жен.

предвечерний

перадвячэрні

предвечный

уст. спрадвечны

предвещание

книжн. уст.

1) (то, что предсказано) прадвяшчанне, -ння ср., прадраканне, -ння ср., прадказанне, -ння ср., прадказванне, -ння ср.

2) (предвестие) прадвесце, -ця ср.

предвещать

несовер.

1) книжн. уст. (предрекать) прадвяшчаць, прадракаць

(предсказывать) прадказваць

(пророчить) прарочыць

2) (служить предзнаменованием) служыць прыметай

прадвяшчаць

предвзято

нареч. прадузята

предвзятость

прадузятасць, -ці жен.

предвзятый

прадузяты