Verbum

примусный

прымусны

примчать

совер.

1) разг. (привезти, принести что-либо очень быстро) прымчаць

(привезти — ещё) прывезці

(принести — ещё) прынесці

2) прост. прымчаць

см. примчаться

примчаться

(приехать, прибежать очень быстро) прымчацца, прыляцець, мног. папрылятаць

(прибежать) прыбегчы, мног. папрыбягаць

(приехать — ещё) прыехаць, мног. папрыязджаць

примыкание

1) (действие) прымыканне, -ння ср.

далучэнне, -ння ср.

прыляганне, -ння ср.

межаванне, -ння ср.

см. примыкать 1–3

2) грам. прымыканне, -ння ср.

примыкать

несовер.

1) (придвигать вплотную) прымыкаць

2) (присоединяться) далучацца

3) (прилегать) прылягаць

прымыкаць

(граничить) межаваць (з чым), межавацца (з чым)

4) грам. прымыкаць

примыслить

совер. книжн. прыдумаць

примыслить конец рассказа — прыдумаць канец апавядання

примышлять

несовер. книжн. прыдумляць, прыдумваць

примышляться

страд. прыдумляцца, прыдумвацца

примятый

прымяты

примять

совер. прымяць