Verbum

теребить

несовер.

1) перабіраць

(дёргать) тузаць

(тормошить) тармасіць

(щипать) скубці

2) (лён, коноплю) рваць

(машиной — ещё) церабіць

3) перен. тузаць, тармасіць

теребиться

страд.

1) перабірацца

тузацца

тармасіцца

2) рвацца

церабіцца

см. теребить 1, 2

теребление

с.-х. рванне, -ння ср.

церабленне, -ння ср.

см. теребить 2

Терек

р. Церак, -ка муж.

терем

уст., поэт. церам, -ма муж.

теремок

уменьш.-ласк. церамок, -мка муж.

терескен

бот. тэраскен, -ну муж.

тереть

несовер.

1) церці

шараваць

тереть лицо — церці твар

2) (измельчать) церці

(тёркой) драць

дзерці

тереть краски — церці фарбы

тереть хрен — драць (дзерці) хрэн

3) (причинять боль) муляць, церці

сапог трёт ногу — бот муляе (трэ) нагу

тереться

1) церціся

шаравацца

2) перен. разг. церціся

ацірацца

3) страд. церціся

шаравацца

драцца, дзерціся

см. тереть 1, 2

Тереховка

гп. Церахоўка, -кі жен.