Verbum

чарующий

1) прич. які (што) чаруе

які (што) вядзьмарыць

см. чаровать 1

2) прил. (очаровательный) чароўны

чары

1) уст. (волшебство) чары, -раў ед. нет

(колдовство) вядзьмарства, -ва ср.

2) перен. чары, -раў ед. нет

час

муж.

1) (единица времени) гадзіна, -ны жен.

в час, в два часа — у гадзіну, у дзве гадзіны, а першай, а другой гадзіне

опоздать на час — спазніцца на гадзіну

2) (время вообще) час, род. часу муж.

пара, род. пары жен.

в часы отдыха — у час адпачынку

вечерний час — вячэрняя пара

битый час — цэлая (добрая) гадзіна

в добрый час — у добры час

тихий час — ціхая гадзіна

не по дням, а по часам — не па днях, а па гадзінах

не ровён час — чаго добрага, чаго не бывае, хто яго ведае

стоять на часах — стаяць на варце

с часу на час — з гадзіны на гадзіну

час от часу — з кожнай гадзінай

час от часу не легче — чым далей, тым цяжэй

через час по столовой ложке — праз гадзіну па сталовай лыжцы

счастливые часов не наблюдают погов. — шчаслівыя на час не зважаюць

калиф на час — каліф на гадзіну

часовенный

каплічны

часовня

церк. капліца, -цы жен.

часовой

I прил.

1) (к часы) гадзіннікавы

часовой механизм — гадзіннікавы механізм

часовая стрелка — гадзіннікавая стрэлка

часовых дел мастер — майстар гадзіннікаў, гадзіннікавы майстар

2) (о времени) гадзінны, пагадзінны

часовая лекция — гадзінная лекцыя

часовой график — гадзінны (пагадзінны) графік

часовая оплата — пагадзінная аплата, аплата ад гадзіны

уехать с часовым поездом — паехаць з поездам у гадзіну

часовой пояс — часавы пояс

II сущ. воен. вартавы, -вога муж.

смена часовых — змена вартавых

часовщик

гадзіншчык, -ка муж., майстар гадзіннікаў

часок

муж. уменьш.-ласк. разг. гадзінка, -кі жен.

часом

нареч. разг. часам, часамі

часослов

церк. часаслоў, -лова муж.