я́ры
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
я́ры |
я́рая |
я́рае |
я́рыя |
Р. |
я́рага |
я́рай я́рае |
я́рага |
я́рых |
Д. |
я́раму |
я́рай |
я́раму |
я́рым |
В. |
я́ры (неадуш.) я́рага (адуш.) |
я́рую |
я́рае |
я́рыя (неадуш.) я́рых (адуш.) |
Т. |
я́рым |
я́рай я́раю |
я́рым |
я́рымі |
М. |
я́рым |
я́рай |
я́рым |
я́рых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Яры́гі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Яры́гі |
Р. |
Яры́г Яры́гаў |
Д. |
Яры́гам |
В. |
Яры́гі |
Т. |
Яры́гамі |
М. |
Яры́гах |
Яры́гіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Яры́гіна |
Р. |
Яры́гіна |
Д. |
Яры́гіну |
В. |
Яры́гіна |
Т. |
Яры́гінам |
М. |
Яры́гіне |
яры́жнік
‘п'яніца’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
яры́жнік |
яры́жнікі |
Р. |
яры́жніка |
яры́жнікаў |
Д. |
яры́жніку |
яры́жнікам |
В. |
яры́жніка |
яры́жнікаў |
Т. |
яры́жнікам |
яры́жнікамі |
М. |
яры́жніку |
яры́жніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
яры́жнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
яры́жнічаю |
яры́жнічаем |
2-я ас. |
яры́жнічаеш |
яры́жнічаеце |
3-я ас. |
яры́жнічае |
яры́жнічаюць |
Прошлы час |
м. |
яры́жнічаў |
яры́жнічалі |
ж. |
яры́жнічала |
н. |
яры́жнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
яры́жнічай |
яры́жнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
яры́жнічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Яры́жына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Яры́жына |
Р. |
Яры́жына |
Д. |
Яры́жыну |
В. |
Яры́жына |
Т. |
Яры́жынам |
М. |
Яры́жыне |
Яры́ла
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Яры́ла |
Р. |
Яры́лы |
Д. |
Яры́лу |
В. |
Яры́лу |
Т. |
Яры́лам |
М. |
Яры́ле |
Крыніцы:
piskunou2012.
Яры́лаўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Яры́лаўка |
Р. |
Яры́лаўкі |
Д. |
Яры́лаўцы |
В. |
Яры́лаўку |
Т. |
Яры́лаўкай Яры́лаўкаю |
М. |
Яры́лаўцы |
ярына́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
ярына́ |
Р. |
ярыны́ |
Д. |
ярыне́ |
В. |
ярыну́ |
Т. |
ярыно́й ярыно́ю |
М. |
ярыне́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Яры́на
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Яры́на |
Яры́ны |
Р. |
Яры́ны |
Яры́н |
Д. |
Яры́не |
Яры́нам |
В. |
Яры́ну |
Яры́н |
Т. |
Яры́най Яры́наю |
Яры́намі |
М. |
Яры́не |
Яры́нах |