Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абвгдеёжзклмнпрстўфхцчшэя

рышпе́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рышпе́кт
Р. рышпе́кту
Д. рышпе́кту
В. рышпе́кт
Т. рышпе́ктам
М. рышпе́кце

Крыніцы: piskunou2012.

ры́шт

‘канава’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́шт ры́шты
Р. ры́шта ры́штаў
Д. ры́шту ры́штам
В. ры́шт ры́шты
Т. ры́штам ры́штамі
М. ры́шце ры́штах

Крыніцы: piskunou2012.

рыштава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рыштава́нне рыштава́нні
Р. рыштава́ння рыштава́нняў
Д. рыштава́нню рыштава́нням
В. рыштава́нне рыштава́нні
Т. рыштава́ннем рыштава́ннямі
М. рыштава́нні рыштава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рыштава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рышту́юся рышту́емся
2-я ас. рышту́ешся рышту́ецеся
3-я ас. рышту́ецца рышту́юцца
Прошлы час
м. рыштава́ўся рыштава́ліся
ж. рыштава́лася
н. рыштава́лася
Загадны лад
2-я ас. рышту́йся рышту́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час рышту́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

рышта́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рышта́нт рышта́нты
Р. рышта́нта рышта́нтаў
Д. рышта́нту рышта́нтам
В. рышта́нта рышта́нтаў
Т. рышта́нтам рышта́нтамі
М. рышта́нце рышта́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

рышто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рышто́к рышткі́
Р. рыштка́ рыштко́ў
Д. рыштку́ рыштка́м
В. рышто́к рышткі́
Т. рыштко́м рыштка́мі
М. рыштку́ рыштка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рышту́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рышту́нак
Р. рышту́нку
Д. рышту́нку
В. рышту́нак
Т. рышту́нкам
М. рышту́нку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рышэлье́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. рышэлье́ рышэлье́
Р. рышэлье́ рышэлье́
Д. рышэлье́ рышэлье́
В. рышэлье́ рышэлье́
Т. рышэлье́ рышэлье́
М. рышэлье́ рышэлье́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

рышэлье́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рышэлье́ўскі рышэлье́ўская рышэлье́ўскае рышэлье́ўскія
Р. рышэлье́ўскага рышэлье́ўскай
рышэлье́ўскае		 рышэлье́ўскага рышэлье́ўскіх
Д. рышэлье́ўскаму рышэлье́ўскай рышэлье́ўскаму рышэлье́ўскім
В. рышэлье́ўскі (неадуш.)
рышэлье́ўскага (адуш.)		 рышэлье́ўскую рышэлье́ўскае рышэлье́ўскія (неадуш.)
рышэлье́ўскіх (адуш.)
Т. рышэлье́ўскім рышэлье́ўскай
рышэлье́ўскаю		 рышэлье́ўскім рышэлье́ўскімі
М. рышэлье́ўскім рышэлье́ўскай рышэлье́ўскім рышэлье́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.