жвя́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
жвя́канне | |
жвя́кання | |
жвя́канню | |
жвя́канне | |
жвя́каннем | |
жвя́канні |
Крыніцы:
жвя́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
жвя́канне | |
жвя́кання | |
жвя́канню | |
жвя́канне | |
жвя́каннем | |
жвя́канні |
Крыніцы:
жвя́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
жвя́каю | жвя́каем | |
жвя́каеш | жвя́каеце | |
жвя́кае | жвя́каюць | |
Прошлы час | ||
жвя́каў | жвя́калі | |
жвя́кала | ||
жвя́кала | ||
Загадны лад | ||
жвя́кай | жвя́кайце | |
Дзеепрыслоўе | ||
жвя́каючы |
Крыніцы:
жвя́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
жвя́кну | жвя́кнем | |
жвя́кнеш | жвя́кнеце | |
жвя́кне | жвя́кнуць | |
Прошлы час | ||
жвя́кнуў | жвя́кнулі | |
жвя́кнула | ||
жвя́кнула | ||
Дзеепрыслоўе | ||
жвя́кнуўшы |
Крыніцы:
жвя́ньканнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
жвя́ньканнік | жвя́ньканнікі | |
жвя́ньканніка | жвя́ньканнікаў | |
жвя́ньканніку | жвя́ньканнікам | |
жвя́ньканніка | жвя́ньканнікаў | |
жвя́ньканнікам | жвя́ньканнікамі | |
жвя́ньканніку | жвя́ньканніках |
Крыніцы:
жвя́нькаць
‘ляніва, няскладна гаварыць што-небудзь і без прамога дапаўнення, надакучваць размовамі’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
жвя́нькаю | жвя́нькаем | |
жвя́нькаеш | жвя́нькаеце | |
жвя́нькае | жвя́нькаюць | |
Прошлы час | ||
жвя́нькаў | жвя́нькалі | |
жвя́нькала | ||
жвя́нькала | ||
Дзеепрыслоўе | ||
жвя́нькаючы |
Крыніцы: