Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ста́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

стаўбавы́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	стаўбавы́	стаўбава́я	стаўбаво́е	стаўбавы́я
Р.	стаўбаво́га	стаўбаво́й стаўбаво́е	стаўбаво́га	стаўбавы́х
Д.	стаўбаво́му	стаўбаво́й	стаўбаво́му	стаўбавы́м
В.	стаўбавы́ (неадуш.) стаўбаво́га (адуш.)	стаўбаву́ю	стаўбаво́е	стаўбавы́я (неадуш.) стаўбавы́х (адуш.)
Т.	стаўбавы́м	стаўбаво́й стаўбаво́ю	стаўбавы́м	стаўбавы́мі
М.	стаўбавы́м	стаўбаво́й	стаўбавы́м	стаўбавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

стаўбе́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

стаўбнё́м

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
стаўбнё́м	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

стаўбу́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Стаўбу́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

стаўбунава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	стаўбунава́ты	стаўбунава́тая	стаўбунава́тае	стаўбунава́тыя
Р.	стаўбунава́тага	стаўбунава́тай стаўбунава́тае	стаўбунава́тага	стаўбунава́тых
Д.	стаўбунава́таму	стаўбунава́тай	стаўбунава́таму	стаўбунава́тым
В.	стаўбунава́ты (неадуш.) стаўбунава́тага (адуш.)	стаўбунава́тую	стаўбунава́тае	стаўбунава́тыя (неадуш.) стаўбунава́тых (адуш.)
Т.	стаўбунава́тым	стаўбунава́тай стаўбунава́таю	стаўбунава́тым	стаўбунава́тымі
М.	стаўбунава́тым	стаўбунава́тай	стаўбунава́тым	стаўбунава́тых

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

стаўбуне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, tsbm1984.

стаўбуні́цца

дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Стаўбуно́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum