белітрызава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Будучы час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			белітрызу́ю | 
			белітрызу́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			белітрызу́еш | 
			белітрызу́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			белітрызу́е | 
			белітрызу́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			белітрызава́ў | 
			белітрызава́лі | 
		
		
			| ж. | 
			белітрызава́ла | 
		
		
			| н. | 
			белітрызава́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			белітрызу́й | 
			белітрызу́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| прош. час | 
			белітрызава́ўшы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007.
бе́ліца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			бе́ліца | 
			бе́ліцы | 
			
		
			| Р. | 
			бе́ліцы | 
			бе́ліц | 
			
		
			| Д. | 
			бе́ліцы | 
			бе́ліцам | 
			
		
			| В. | 
			бе́ліцу | 
			бе́ліцы | 
			
		
			| Т. | 
			бе́ліцай бе́ліцаю | 
			бе́ліцамі | 
			
		
			| М. | 
			бе́ліцы | 
			бе́ліцах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
Бе́ліца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			Бе́ліца | 
			
		
			| Р. | 
			Бе́ліцы | 
			
		
			| Д. | 
			Бе́ліцы | 
			
		
			| В. | 
			Бе́ліцу | 
			
		
			| Т. | 
			Бе́ліцай Бе́ліцаю | 
			
		
			| М. | 
			Бе́ліцы | 
			
		
 
	
Бе́ліцк
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			Бе́ліцк | 
			
		
			| Р. | 
			Бе́ліцка | 
			
		
			| Д. | 
			Бе́ліцку | 
			
		
			| В. | 
			Бе́ліцк | 
			
		
			| Т. | 
			Бе́ліцкам | 
			
		
			| М. | 
			Бе́ліцку | 
			
		
 
	
Беліча́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
		
	
		
			 | 
			
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			Беліча́ны | 
			
		
			| Р. | 
			Беліча́н Беліча́наў | 
			
		
			| Д. | 
			Беліча́нам | 
			
		
			| В. | 
			Беліча́ны | 
			
		
			| Т. | 
			Беліча́намі | 
			
		
			| М. | 
			Беліча́нах | 
			
		
 
	
Бе́лічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
		
	
		
			 | 
			
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			Бе́лічы | 
			
		
			| Р. | 
			Бе́ліч Бе́лічаў | 
			
		
			| Д. | 
			Бе́лічам | 
			
		
			| В. | 
			Бе́лічы | 
			
		
			| Т. | 
			Бе́лічамі | 
			
		
			| М. | 
			Бе́лічах | 
			
		
 
	
Бе́лішкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
		
	
		
			 | 
			
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			Бе́лішкі | 
			
		
			| Р. | 
			Бе́лішак Бе́лішкаў | 
			
		
			| Д. | 
			Бе́лішкам | 
			
		
			| В. | 
			Бе́лішкі | 
			
		
			| Т. | 
			Бе́лішкамі | 
			
		
			| М. | 
			Бе́лішках | 
			
		
 
	
бе́лка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			бе́лка | 
			бе́лкі | 
			
		
			| Р. | 
			бе́лкі | 
			бе́лак | 
			
		
			| Д. | 
			бе́лцы | 
			бе́лкам | 
			
		
			| В. | 
			бе́лку | 
			бе́лак | 
			
		
			| Т. | 
			бе́лкай бе́лкаю | 
			бе́лкамі | 
			
		
			| М. | 
			бе́лцы | 
			бе́лках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012.
белкаві́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			белкаві́на | 
			
		
			| Р. | 
			белкаві́ны | 
			
		
			| Д. | 
			белкаві́не | 
			
		
			| В. | 
			белкаві́ну | 
			
		
			| Т. | 
			белкаві́най белкаві́наю | 
			
		
			| М. | 
			белкаві́не | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.