прыго́жыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыго́жуся |
прыго́жымся |
| 2-я ас. |
прыго́жышся |
прыго́жыцеся |
| 3-я ас. |
прыго́жыцца |
прыго́жацца |
| Прошлы час |
| м. |
прыго́жыўся |
прыго́жыліся |
| ж. |
прыго́жылася |
| н. |
прыго́жылася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыго́жся |
прыго́жцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыго́жачыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́жыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыго́жу |
прыго́жым |
| 2-я ас. |
прыго́жыш |
прыго́жыце |
| 3-я ас. |
прыго́жыць |
прыго́жаць |
| Прошлы час |
| м. |
прыго́жыў |
прыго́жылі |
| ж. |
прыго́жыла |
| н. |
прыго́жыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыго́ж |
прыго́жце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыго́жачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прыго́йванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыго́йванне |
| Р. |
прыго́йвання |
| Д. |
прыго́йванню |
| В. |
прыго́йванне |
| Т. |
прыго́йваннем |
| М. |
прыго́йванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́йвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прыго́йваецца |
прыго́йваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыго́йваўся |
прыго́йваліся |
| ж. |
прыго́йвалася |
| н. |
прыго́йвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыго́йваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́йваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыго́йваю |
прыго́йваем |
| 2-я ас. |
прыго́йваеш |
прыго́йваеце |
| 3-я ас. |
прыго́йвае |
прыго́йваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыго́йваў |
прыго́йвалі |
| ж. |
прыго́йвала |
| н. |
прыго́йвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыго́йвай |
прыго́йвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыго́йваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыго́н |
| Р. |
прыго́ну |
| Д. |
прыго́ну |
| В. |
прыго́н |
| Т. |
прыго́нам |
| М. |
прыго́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
прыго́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́начны |
прыго́начная |
прыго́начнае |
прыго́начныя |
| Р. |
прыго́начнага |
прыго́начнай прыго́начнае |
прыго́начнага |
прыго́начных |
| Д. |
прыго́начнаму |
прыго́начнай |
прыго́начнаму |
прыго́начным |
| В. |
прыго́начны (неадуш.) прыго́начнага (адуш.) |
прыго́начную |
прыго́начнае |
прыго́начныя (неадуш.) прыго́начных (адуш.) |
| Т. |
прыго́начным |
прыго́начнай прыго́начнаю |
прыго́начным |
прыго́начнымі |
| М. |
прыго́начным |
прыго́начнай |
прыго́начным |
прыго́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
прыго́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыго́нены |
прыго́неная |
прыго́ненае |
прыго́неныя |
| Р. |
прыго́ненага |
прыго́ненай прыго́ненае |
прыго́ненага |
прыго́неных |
| Д. |
прыго́ненаму |
прыго́ненай |
прыго́ненаму |
прыго́неным |
| В. |
прыго́нены (неадуш.) прыго́ненага (адуш.) |
прыго́неную |
прыго́ненае |
прыго́неныя (неадуш.) прыго́неных (адуш.) |
| Т. |
прыго́неным |
прыго́ненай прыго́ненаю |
прыго́неным |
прыго́ненымі |
| М. |
прыго́неным |
прыго́ненай |
прыго́неным |
прыго́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыго́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыго́нка |
| Р. |
прыго́нкі |
| Д. |
прыго́нцы |
| В. |
прыго́нку |
| Т. |
прыго́нкай прыго́нкаю |
| М. |
прыго́нцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.