Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоухыьэюя

ламу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ламу́чы ламу́чая ламу́чае ламу́чыя
Р. ламу́чага ламу́чай
ламу́чае		 ламу́чага ламу́чых
Д. ламу́чаму ламу́чай ламу́чаму ламу́чым
В. ламу́чы (неадуш.)
ламу́чага (адуш.)		 ламу́чую ламу́чае ламу́чыя (неадуш.)
ламу́чых (адуш.)
Т. ламу́чым ламу́чай
ламу́чаю		 ламу́чым ламу́чымі
М. ламу́чым ламу́чай ламу́чым ламу́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Ламці́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ламці́
Р. Ламцё́ў
Д. Ламця́м
В. Ламці́
Т. Ламця́мі
М. Ламця́х

Ламы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ламы́
Р. Ламо́ў
Д. Лама́м
В. Ламы́
Т. Лама́мі
М. Лама́х

Ламэ́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз.
Н. Ламэ́
Р. Ламэ́
Д. Ламэ́
В. Ламэ́
Т. Ламэ́
М. Ламэ́

ламэ́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ламэ́скі ламэ́ская ламэ́скае ламэ́скія
Р. ламэ́скага ламэ́скай
ламэ́скае		 ламэ́скага ламэ́скіх
Д. ламэ́скаму ламэ́скай ламэ́скаму ламэ́скім
В. ламэ́скі (неадуш.)
ламэ́скага (адуш.)		 ламэ́скую ламэ́скае ламэ́скія (неадуш.)
ламэ́скіх (адуш.)
Т. ламэ́скім ламэ́скай
ламэ́скаю		 ламэ́скім ламэ́скімі
М. ламэ́скім ламэ́скай ламэ́скім ламэ́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

ламяну́ць

‘ламануць, ударыць каго-небудзь, што-небудзь; пабегчы, уцячы, рвануць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ламяну́ ламянё́м
2-я ас. ламяне́ш ламеняце́
3-я ас. ламяне́ ламяну́ць
Прошлы час
м. ламяну́ў ламяну́лі
ж. ламяну́ла
н. ламяну́ла
Загадны лад
2-я ас. ламяні́ ламяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ламяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

ла́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ла́н ла́ны
Р. ла́на ла́наў
Д. ла́ну ла́нам
В. ла́н ла́ны
Т. ла́нам ла́намі
М. ла́не ла́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ла́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́на ла́ны
Р. ла́ны ла́н
Д. ла́не ла́нам
В. ла́ну ла́ны
Т. ла́най
ла́наю		 ла́намі
М. ла́не ла́нах

Крыніцы: piskunou2012.

ланалі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ланалі́н
Р. ланалі́ну
Д. ланалі́ну
В. ланалі́н
Т. ланалі́нам
М. ланалі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ланалі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ланалі́навы ланалі́навая ланалі́навае ланалі́навыя
Р. ланалі́навага ланалі́навай
ланалі́навае		 ланалі́навага ланалі́навых
Д. ланалі́наваму ланалі́навай ланалі́наваму ланалі́навым
В. ланалі́навы (неадуш.)
ланалі́навага (адуш.)		 ланалі́навую ланалі́навае ланалі́навыя (неадуш.)
ланалі́навых (адуш.)
Т. ланалі́навым ланалі́навай
ланалі́наваю		 ланалі́навым ланалі́навымі
М. ланалі́навым ланалі́навай ланалі́навым ланалі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.