семіты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
семіты́чны |
семіты́чная |
семіты́чнае |
семіты́чныя |
Р. |
семіты́чнага |
семіты́чнай семіты́чнае |
семіты́чнага |
семіты́чных |
Д. |
семіты́чнаму |
семіты́чнай |
семіты́чнаму |
семіты́чным |
В. |
семіты́чны (неадуш.) семіты́чнага (адуш.) |
семіты́чную |
семіты́чнае |
семіты́чныя (неадуш.) семіты́чных (адуш.) |
Т. |
семіты́чным |
семіты́чнай семіты́чнаю |
семіты́чным |
семіты́чнымі |
М. |
семіты́чным |
семіты́чнай |
семіты́чным |
семіты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
семі́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
семі́цкі |
семі́цкая |
семі́цкае |
семі́цкія |
Р. |
семі́цкага |
семі́цкай семі́цкае |
семі́цкага |
семі́цкіх |
Д. |
семі́цкаму |
семі́цкай |
семі́цкаму |
семі́цкім |
В. |
семі́цкі (неадуш.) семі́цкага (адуш.) |
семі́цкую |
семі́цкае |
семі́цкія (неадуш.) семі́цкіх (адуш.) |
Т. |
семі́цкім |
семі́цкай семі́цкаю |
семі́цкім |
семі́цкімі |
М. |
семі́цкім |
семі́цкай |
семі́цкім |
семі́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
семіягра́фія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
семіягра́фія |
Р. |
семіягра́фіі |
Д. |
семіягра́фіі |
В. |
семіягра́фію |
Т. |
семіягра́фіяй семіягра́фіяю |
М. |
семіягра́фіі |
Крыніцы:
piskunou2012.
семіяло́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
семіяло́гія |
Р. |
семіяло́гіі |
Д. |
семіяло́гіі |
В. |
семіяло́гію |
Т. |
семіяло́гіяй семіяло́гіяю |
М. |
семіяло́гіі |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
семіяты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
семіяты́чна |
- |
- |
семіяты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
семіяты́чны |
семіяты́чная |
семіяты́чнае |
семіяты́чныя |
Р. |
семіяты́чнага |
семіяты́чнай семіяты́чнае |
семіяты́чнага |
семіяты́чных |
Д. |
семіяты́чнаму |
семіяты́чнай |
семіяты́чнаму |
семіяты́чным |
В. |
семіяты́чны (неадуш.) семіяты́чнага (адуш.) |
семіяты́чную |
семіяты́чнае |
семіяты́чныя (неадуш.) семіяты́чных (адуш.) |
Т. |
семіяты́чным |
семіяты́чнай семіяты́чнаю |
семіяты́чным |
семіяты́чнымі |
М. |
семіяты́чным |
семіяты́чнай |
семіяты́чным |
семіяты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
се́мка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
се́мка |
се́мкі |
Р. |
се́мкі |
се́мак |
Д. |
се́мцы |
се́мкам |
В. |
се́мку |
се́мкі |
Т. |
се́мкай се́мкаю |
се́мкамі |
М. |
се́мцы |
се́мках |
Крыніцы:
nazounik2013,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
се́мкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
се́мкавы |
се́мкавая |
се́мкавае |
се́мкавыя |
Р. |
се́мкавага |
се́мкавай се́мкавае |
се́мкавага |
се́мкавых |
Д. |
се́мкаваму |
се́мкавай |
се́мкаваму |
се́мкавым |
В. |
се́мкавы (неадуш.) се́мкавага (адуш.) |
се́мкавую |
се́мкавае |
се́мкавыя (неадуш.) се́мкавых (адуш.) |
Т. |
се́мкавым |
се́мкавай се́мкаваю |
се́мкавым |
се́мкавымі |
М. |
се́мкавым |
се́мкавай |
се́мкавым |
се́мкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.