марыно́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
марыно́ваны |
марыно́ваная |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
Р. |
марыно́ванага |
марыно́ванай |
марыно́ванага |
марыно́ваных |
Д. |
марыно́ванаму |
марыно́ванай |
марыно́ванаму |
марыно́ваным |
В. |
марыно́ваны |
марыно́ваную |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
Т. |
марыно́ваным |
марыно́ванай марыно́ванаю |
марыно́ваным |
марыно́ванымі |
М. |
марыно́ваным |
марыно́ванай |
марыно́ваным |
марыно́ваных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
марыно́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
марыно́ваны |
марыно́ваная |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
Р. |
марыно́ванага |
марыно́ванай |
марыно́ванага |
марыно́ваных |
Д. |
марыно́ванаму |
марыно́ванай |
марыно́ванаму |
марыно́ваным |
В. |
марыно́ваны |
марыно́ваную |
марыно́ванае |
марыно́ваныя марыно́ваных |
Т. |
марыно́ваным |
марыно́ванай марыно́ванаю |
марыно́ваным |
марыно́ванымі |
М. |
марыно́ваным |
марыно́ванай |
марыно́ваным |
марыно́ваных |
Кароткая форма: марыно́вана.
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Мары́нцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Мары́нцы |
Р. |
Мары́нцаў |
Д. |
Мары́нцам |
В. |
Мары́нцы |
Т. |
Мары́нцамі |
М. |
Мары́нцах |
Ма́рыпаль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ма́рыпаль |
Р. |
Ма́рыпаля |
Д. |
Ма́рыпалю |
В. |
Ма́рыпаль |
Т. |
Ма́рыпалем |
М. |
Ма́рыпалі |
Мары́сева
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мары́сева |
Р. |
Мары́сева |
Д. |
Мары́севу |
В. |
Мары́сева |
Т. |
Мары́севам |
М. |
Мары́севе |
Марыто́н
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Марыто́н |
Р. |
Марыто́на |
Д. |
Марыто́ну |
В. |
Марыто́н |
Т. |
Марыто́нам |
М. |
Марыто́не |
Марыу́паль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Марыу́паль |
Р. |
Марыу́паля |
Д. |
Марыу́палю |
В. |
Марыу́паль |
Т. |
Марыу́палем |
М. |
Марыу́палі |
ма́рыўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ма́рыўны |
ма́рыўная |
ма́рыўнае |
ма́рыўныя |
Р. |
ма́рыўнага |
ма́рыўнай ма́рыўнае |
ма́рыўнага |
ма́рыўных |
Д. |
ма́рыўнаму |
ма́рыўнай |
ма́рыўнаму |
ма́рыўным |
В. |
ма́рыўны (неадуш.) ма́рыўнага (адуш.) |
ма́рыўную |
ма́рыўнае |
ма́рыўныя (неадуш.) ма́рыўных (адуш.) |
Т. |
ма́рыўным |
ма́рыўнай ма́рыўнаю |
ма́рыўным |
ма́рыўнымі |
М. |
ма́рыўным |
ма́рыўнай |
ма́рыўным |
ма́рыўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
марыўпалі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
марыўпалі́т |
марыўпалі́ты |
Р. |
марыўпалі́ту |
марыўпалі́таў |
Д. |
марыўпалі́ту |
марыўпалі́там |
В. |
марыўпалі́т |
марыўпалі́ты |
Т. |
марыўпалі́там |
марыўпалі́тамі |
М. |
марыўпалі́це |
марыўпалі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.