слу́хаць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
слу́хаю |
слу́хаем |
| 2-я ас. |
слу́хаеш |
слу́хаеце |
| 3-я ас. |
слу́хае |
слу́хаюць |
| Прошлы час |
| м. |
слу́хаў |
слу́халі |
| ж. |
слу́хала |
| н. |
слу́хала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
слу́хай |
слу́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
слу́хаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
слуха́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
слуха́ч |
слухачы́ |
| Р. |
слухача́ |
слухачо́ў |
| Д. |
слухачу́ |
слухача́м |
| В. |
слухача́ |
слухачо́ў |
| Т. |
слухачо́м |
слухача́мі |
| М. |
слухачу́ |
слухача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
слуха́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
слуха́чка |
слуха́чкі |
| Р. |
слуха́чкі |
слуха́чак |
| Д. |
слуха́чцы |
слуха́чкам |
| В. |
слуха́чку |
слуха́чак |
| Т. |
слуха́чкай слуха́чкаю |
слуха́чкамі |
| М. |
слуха́чцы |
слуха́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
слухмя́на
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| слухмя́на |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
слухмя́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
слухмя́насць |
| Р. |
слухмя́насці |
| Д. |
слухмя́насці |
| В. |
слухмя́насць |
| Т. |
слухмя́насцю |
| М. |
слухмя́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
слухмя́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
слухмя́нства |
| Р. |
слухмя́нства |
| Д. |
слухмя́нству |
| В. |
слухмя́нства |
| Т. |
слухмя́нствам |
| М. |
слухмя́нстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
слухмя́ншы
прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слухмя́ншы |
слухмя́ншая |
слухмя́ншае |
слухмя́ншыя |
| Р. |
слухмя́ншага |
слухмя́ншай слухмя́ншае |
слухмя́ншага |
слухмя́ншых |
| Д. |
слухмя́ншаму |
слухмя́ншай |
слухмя́ншаму |
слухмя́ншым |
| В. |
слухмя́ншы (неадуш.) слухмя́ншага (адуш.) |
слухмя́ншую |
слухмя́ншае |
слухмя́ншыя (неадуш.) слухмя́ншых (адуш.) |
| Т. |
слухмя́ншым |
слухмя́ншай слухмя́ншаю |
слухмя́ншым |
слухмя́ншымі |
| М. |
слухмя́ншым |
слухмя́ншай |
слухмя́ншым |
слухмя́ншых |
Крыніцы:
piskunou2012.
слухмя́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слухмя́ны |
слухмя́ная |
слухмя́нае |
слухмя́ныя |
| Р. |
слухмя́нага |
слухмя́най слухмя́нае |
слухмя́нага |
слухмя́ных |
| Д. |
слухмя́наму |
слухмя́най |
слухмя́наму |
слухмя́ным |
| В. |
слухмя́ны (неадуш.) слухмя́нага (адуш.) |
слухмя́ную |
слухмя́нае |
слухмя́ныя (неадуш.) слухмя́ных (адуш.) |
| Т. |
слухмя́ным |
слухмя́най слухмя́наю |
слухмя́ным |
слухмя́нымі |
| М. |
слухмя́ным |
слухмя́най |
слухмя́ным |
слухмя́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Слу́цк
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Слу́цк |
| Р. |
Слу́цка |
| Д. |
Слу́цку |
| В. |
Слу́цк |
| Т. |
Слу́цкам |
| М. |
Слу́цку |
Крыніцы:
krapivabr2012.