навапо́лацкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навапо́лацкі |
навапо́лацкая |
навапо́лацкае |
навапо́лацкія |
| Р. |
навапо́лацкага |
навапо́лацкай навапо́лацкае |
навапо́лацкага |
навапо́лацкіх |
| Д. |
навапо́лацкаму |
навапо́лацкай |
навапо́лацкаму |
навапо́лацкім |
| В. |
навапо́лацкі (неадуш.) навапо́лацкага (адуш.) |
навапо́лацкую |
навапо́лацкае |
навапо́лацкія (неадуш.) навапо́лацкіх (адуш.) |
| Т. |
навапо́лацкім |
навапо́лацкай навапо́лацкаю |
навапо́лацкім |
навапо́лацкімі |
| М. |
навапо́лацкім |
навапо́лацкай |
навапо́лацкім |
навапо́лацкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Навапо́лле
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Навапо́лле |
| Р. |
Навапо́лля |
| Д. |
Навапо́ллю |
| В. |
Навапо́лле |
| Т. |
Навапо́ллем |
| М. |
Навапо́ллі |
Навапо́льцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Навапо́льцы |
| Р. |
Навапо́льцаў |
| Д. |
Навапо́льцам |
| В. |
Навапо́льцы |
| Т. |
Навапо́льцамі |
| М. |
Навапо́льцах |
Навапру́ддзе
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Навапру́ддзе |
| Р. |
Навапру́ддзя |
| Д. |
Навапру́ддзю |
| В. |
Навапру́ддзе |
| Т. |
Навапру́ддзем |
| М. |
Навапру́ддзі |
нава́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нава́р |
| Р. |
нава́ру |
| Д. |
нава́ру |
| В. |
нава́р |
| Т. |
нава́рам |
| М. |
нава́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наваражы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наваражу́ |
наваро́жым |
| 2-я ас. |
наваро́жыш |
наваро́жыце |
| 3-я ас. |
наваро́жыць |
наваро́жаць |
| Прошлы час |
| м. |
наваражы́ў |
наваражы́лі |
| ж. |
наваражы́ла |
| н. |
наваражы́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наваражы́ |
наваражы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наваражы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нава́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нава́раны |
нава́раная |
нава́ранае |
нава́раныя |
| Р. |
нава́ранага |
нава́ранай нава́ранае |
нава́ранага |
нава́раных |
| Д. |
нава́ранаму |
нава́ранай |
нава́ранаму |
нава́раным |
| В. |
нава́раны (неадуш.) нава́ранага (адуш.) |
нава́раную |
нава́ранае |
нава́раныя (неадуш.) нава́раных (адуш.) |
| Т. |
нава́раным |
нава́ранай нава́ранаю |
нава́раным |
нава́ранымі |
| М. |
нава́раным |
нава́ранай |
нава́раным |
нава́раных |
Кароткая форма: нава́рана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Наварасі́йск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Наварасі́йск |
| Р. |
Наварасі́йска |
| Д. |
Наварасі́йску |
| В. |
Наварасі́йск |
| Т. |
Наварасі́йскам |
| М. |
Наварасі́йску |