брукава́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брукава́нка |
брукава́нкі |
| Р. |
брукава́нкі |
брукава́нак |
| Д. |
брукава́нцы |
брукава́нкам |
| В. |
брукава́нку |
брукава́нкі |
| Т. |
брукава́нкай брукава́нкаю |
брукава́нкамі |
| М. |
брукава́нцы |
брукава́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
брукава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
брукава́нне |
| Р. |
брукава́ння |
| Д. |
брукава́нню |
| В. |
брукава́нне |
| Т. |
брукава́ннем |
| М. |
брукава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
брукава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
брукава́ны |
брукава́ная |
брукава́нае |
брукава́ныя |
| Р. |
брукава́нага |
брукава́най брукава́нае |
брукава́нага |
брукава́ных |
| Д. |
брукава́наму |
брукава́най |
брукава́наму |
брукава́ным |
| В. |
брукава́ны (неадуш.) брукава́нага (адуш.) |
брукава́ную |
брукава́нае |
брукава́ныя (неадуш.) брукава́ных (адуш.) |
| Т. |
брукава́ным |
брукава́най брукава́наю |
брукава́ным |
брукава́нымі |
| М. |
брукава́ным |
брукава́най |
брукава́ным |
брукава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
брукава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
брукава́ны |
брукава́ная |
брукава́нае |
брукава́ныя |
| Р. |
брукава́нага |
брукава́най брукава́нае |
брукава́нага |
брукава́ных |
| Д. |
брукава́наму |
брукава́най |
брукава́наму |
брукава́ным |
| В. |
брукава́ны (неадуш.) брукава́нага (адуш.) |
брукава́ную |
брукава́нае |
брукава́ныя (неадуш.) брукава́ных (адуш.) |
| Т. |
брукава́ным |
брукава́най брукава́наю |
брукава́ным |
брукава́нымі |
| М. |
брукава́ным |
брукава́най |
брукава́ным |
брукава́ных |
Кароткая форма: брукава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
брукава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
бруку́ецца |
бруку́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
брукава́ўся |
брукава́ліся |
| ж. |
брукава́лася |
| н. |
брукава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
брукава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бруку́ю |
бруку́ем |
| 2-я ас. |
бруку́еш |
бруку́еце |
| 3-я ас. |
бруку́е |
бруку́юць |
| Прошлы час |
| м. |
брукава́ў |
брукава́лі |
| ж. |
брукава́ла |
| н. |
брукава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
бруку́й |
бруку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
бруку́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Брука́нішкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Брука́нішкі |
| Р. |
Брука́нішак Брука́нішкаў |
| Д. |
Брука́нішкам |
| В. |
Брука́нішкі |
| Т. |
Брука́нішкамі |
| М. |
Брука́нішках |
брука́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брука́р |
брукары́ |
| Р. |
брукара́ |
брукаро́ў |
| Д. |
брукару́ |
брукара́м |
| В. |
брукара́ |
брукаро́ў |
| Т. |
брукаро́м |
брукара́мі |
| М. |
брукару́ |
брукара́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.