снегатапле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
снегатапле́нне |
Р. |
снегатапле́ння |
Д. |
снегатапле́нню |
В. |
снегатапле́нне |
Т. |
снегатапле́ннем |
М. |
снегатапле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
снегато́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
снегато́пка |
снегато́пкі |
Р. |
снегато́пкі |
снегато́пак |
Д. |
снегато́пцы |
снегато́пкам |
В. |
снегато́пку |
снегато́пкі |
Т. |
снегато́пкай снегато́пкаю |
снегато́пкамі |
М. |
снегато́пцы |
снегато́пках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
снегатранспарцё́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
снегатранспарцё́р |
снегатранспарцё́ры |
Р. |
снегатранспарцё́ра |
снегатранспарцё́раў |
Д. |
снегатранспарцё́ру |
снегатранспарцё́рам |
В. |
снегатранспарцё́р |
снегатранспарцё́ры |
Т. |
снегатранспарцё́рам |
снегатранспарцё́рамі |
М. |
снегатранспарцё́ры |
снегатранспарцё́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
снегаўбо́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
снегаўбо́рачны |
снегаўбо́рачная |
снегаўбо́рачнае |
снегаўбо́рачныя |
Р. |
снегаўбо́рачнага |
снегаўбо́рачнай снегаўбо́рачнае |
снегаўбо́рачнага |
снегаўбо́рачных |
Д. |
снегаўбо́рачнаму |
снегаўбо́рачнай |
снегаўбо́рачнаму |
снегаўбо́рачным |
В. |
снегаўбо́рачны (неадуш.) снегаўбо́рачнага (адуш.) |
снегаўбо́рачную |
снегаўбо́рачнае |
снегаўбо́рачныя (неадуш.) снегаўбо́рачных (адуш.) |
Т. |
снегаўбо́рачным |
снегаўбо́рачнай снегаўбо́рачнаю |
снегаўбо́рачным |
снегаўбо́рачнымі |
М. |
снегаўбо́рачным |
снегаўбо́рачнай |
снегаўбо́рачным |
снегаўбо́рачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
снегаўбо́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
снегаўбо́рка |
Р. |
снегаўбо́ркі |
Д. |
снегаўбо́рцы |
В. |
снегаўбо́рку |
Т. |
снегаўбо́ркай снегаўбо́ркаю |
М. |
снегаўбо́рцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
снегаўбо́ршчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
снегаўбо́ршчык |
снегаўбо́ршчыкі |
Р. |
снегаўбо́ршчыка |
снегаўбо́ршчыкаў |
Д. |
снегаўбо́ршчыку |
снегаўбо́ршчыкам |
В. |
снегаўбо́ршчык |
снегаўбо́ршчыкі |
Т. |
снегаўбо́ршчыкам |
снегаўбо́ршчыкамі |
М. |
снегаўбо́ршчыку |
снегаўбо́ршчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsbm1984.
снегахо́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
снегахо́д |
снегахо́ды |
Р. |
снегахо́да |
снегахо́даў |
Д. |
снегахо́ду |
снегахо́дам |
В. |
снегахо́д |
снегахо́ды |
Т. |
снегахо́дам |
снегахо́дамі |
М. |
снегахо́дзе |
снегахо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
снегахо́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
снегахо́дны |
снегахо́дная |
снегахо́днае |
снегахо́дныя |
Р. |
снегахо́днага |
снегахо́днай снегахо́днае |
снегахо́днага |
снегахо́дных |
Д. |
снегахо́днаму |
снегахо́днай |
снегахо́днаму |
снегахо́дным |
В. |
снегахо́дны (неадуш.) снегахо́днага (адуш.) |
снегахо́дную |
снегахо́днае |
снегахо́дныя (неадуш.) снегахо́дных (адуш.) |
Т. |
снегахо́дным |
снегахо́днай снегахо́днаю |
снегахо́дным |
снегахо́днымі |
М. |
снегахо́дным |
снегахо́днай |
снегахо́дным |
снегахо́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.