Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бгдйклмнпрстўфхцш-

О́йцінава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. О́йцінава
Р. О́йцінава
Д. О́йцінаву
В. О́йцінава
Т. О́йцінавам
М. О́йцінаве

о́й-ёй-ёй

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

о́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. о́канне
Р. о́кання
Д. о́канню
В. о́канне
Т. о́каннем
М. о́канні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

о́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. о́каю о́каем
2-я ас. о́каеш о́каеце
3-я ас. о́кае о́каюць
Прошлы час
м. о́каў о́калі
ж. о́кала
н. о́кала
Загадны лад
2-я ас. о́кай о́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час о́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

о́каючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. о́каючы о́каючая о́каючае о́каючыя
Р. о́каючага о́каючай
о́каючае		 о́каючага о́каючых
Д. о́каючаму о́каючай о́каючаму о́каючым
В. о́каючы (неадуш.)
о́каючага (адуш.)		 о́каючую о́каючае о́каючыя (неадуш.)
о́каючых (адуш.)
Т. о́каючым о́каючай
о́каючаю		 о́каючым о́каючымі
М. о́каючым о́каючай о́каючым о́каючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

о́каючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. о́каючы о́каючая о́каючае о́каючыя
Р. о́каючага о́каючай
о́каючае		 о́каючага о́каючых
Д. о́каючаму о́каючай о́каючаму о́каючым
В. о́каючы (неадуш.)
о́каючага (адуш.)		 о́каючую о́каючае о́каючыя (неадуш.)
о́каючых (адуш.)
Т. о́каючым о́каючай
о́каючаю		 о́каючым о́каючымі
М. о́каючым о́каючай о́каючым о́каючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

о́ксер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. о́ксер
Р. о́ксера
Д. о́ксеру
В. о́ксер
Т. о́ксерам
М. о́ксеры

Крыніцы: piskunou2012.

оксібензо́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. оксібензо́л оксібензо́лы
Р. оксібензо́лу оксібензо́лаў
Д. оксібензо́лу оксібензо́лам
В. оксібензо́л оксібензо́лы
Т. оксібензо́лам оксібензо́ламі
М. оксібензо́ле оксібензо́лах

Крыніцы: piskunou2012.

о́ксібіёнт

‘жывёла, здольная існаваць толькі пры наяўнасці свабоднага кісларода’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́ксібіёнт о́ксібіёнты
Р. о́ксібіёнта о́ксібіёнтаў
Д. о́ксібіёнту о́ксібіёнтам
В. о́ксібіёнта о́ксібіёнтаў
Т. о́ксібіёнтам о́ксібіёнтамі
М. о́ксібіёнце о́ксібіёнтах

Крыніцы: piskunou2012.

о́ксібіёнт

‘мікраарганізм, здольны існаваць толькі пры наяўнасці свабоднага кісларода’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́ксібіёнт о́ксібіёнты
Р. о́ксібіёнта о́ксібіёнтаў
Д. о́ксібіёнту о́ксібіёнтам
В. о́ксібіёнта о́ксібіёнтаў
Т. о́ксібіёнтам о́ксібіёнтамі
М. о́ксібіёнце о́ксібіёнтах

Крыніцы: piskunou2012.