Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

пянчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пянчу́к пенчукі́
Р. пенчука́ пенчуко́ў
Д. пенчуку́ пенчука́м
В. пянчу́к пенчукі́
Т. пенчуко́м пенчука́мі
М. пенчуку́ пенчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Пянчы́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пянчы́н
Р. Пянчына́
Д. Пянчыну́
В. Пянчы́н
Т. Пянчыно́м
М. Пянчыне́

п’я́нчыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. п’я́нчуся п’я́нчымся
2-я ас. п’я́нчышся п’я́нчыцеся
3-я ас. п’я́нчыцца п’я́нчацца
Прошлы час
м. п’я́нчыўся п’я́нчыліся
ж. п’я́нчылася
н. п’я́нчылася
Загадны лад
2-я ас. п’я́нчыся п’я́нчыцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час п’я́нчачыся

Крыніцы: piskunou2012.

п’я́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’я́ны п’я́ная п’я́нае п’я́ныя
Р. п’я́нага п’я́най
п’я́нае
п’я́нага п’я́ных
Д. п’я́наму п’я́най п’я́наму п’я́ным
В. п’я́ны (неадуш.)
п’я́нага (адуш.)
п’я́ную п’я́нае п’я́ныя (неадуш.)
п’я́ных (адуш.)
Т. п’я́ным п’я́най
п’я́наю
п’я́ным п’я́нымі
М. п’я́ным п’я́най п’я́ным п’я́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пянька́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пянька́
Р. пянькі́
Д. пяньцы́
В. пяньку́
Т. пянько́й
пянько́ю
М. пяньцы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Пянькі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пянькі́
Р. Пянько́ў
Д. Пянька́м
В. Пянькі́
Т. Пянька́мі
М. Пянька́х

пянько́ва-джу́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пянько́ва-джу́тавы пянько́ва-джу́тавая пянько́ва-джу́тавае пянько́ва-джу́тавыя
Р. пянько́ва-джу́тавага пянько́ва-джу́тавай
пянько́ва-джу́тавае
пянько́ва-джу́тавага пянько́ва-джу́тавых
Д. пянько́ва-джу́таваму пянько́ва-джу́тавай пянько́ва-джу́таваму пянько́ва-джу́тавым
В. пянько́ва-джу́тавы (неадуш.)
пянько́ва-джу́тавага (адуш.)
пянько́ва-джу́тавую пянько́ва-джу́тавае пянько́ва-джу́тавыя (неадуш.)
пянько́ва-джу́тавых (адуш.)
Т. пянько́ва-джу́тавым пянько́ва-джу́тавай
пянько́ва-джу́таваю
пянько́ва-джу́тавым пянько́ва-джу́тавымі
М. пянько́ва-джу́тавым пянько́ва-джу́тавай пянько́ва-джу́тавым пянько́ва-джу́тавых

Крыніцы: piskunou2012.

пянько́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пянько́вы пянько́вая пянько́вае пянько́выя
Р. пянько́вага пянько́вай
пянько́вае
пянько́вага пянько́вых
Д. пянько́ваму пянько́вай пянько́ваму пянько́вым
В. пянько́вы (неадуш.)
пянько́вага (адуш.)
пянько́вую пянько́вае пянько́выя (неадуш.)
пянько́вых (адуш.)
Т. пянько́вым пянько́вай
пянько́ваю
пянько́вым пянько́вымі
М. пянько́вым пянько́вай пянько́вым пянько́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Пянько́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пянько́ўка
Р. Пянько́ўкі
Д. Пянько́ўцы
В. Пянько́ўку
Т. Пянько́ўкай
Пянько́ўкаю
М. Пянько́ўцы

п’яню́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’яню́га п’яню́гі
Р. п’яню́гі п’яню́г
Д. п’яню́зе п’яню́гам
В. п’яню́гу п’яню́г
Т. п’яню́гай
п’яню́гаю
п’яню́гамі
М. п’яню́зе п’яню́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.