грані́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
грані́чны |
грані́чная |
грані́чнае |
грані́чныя |
Р. |
грані́чнага |
грані́чнай грані́чнае |
грані́чнага |
грані́чных |
Д. |
грані́чнаму |
грані́чнай |
грані́чнаму |
грані́чным |
В. |
грані́чны (неадуш.) грані́чнага (адуш.) |
грані́чную |
грані́чнае |
грані́чныя (неадуш.) грані́чных (адуш.) |
Т. |
грані́чным |
грані́чнай грані́чнаю |
грані́чным |
грані́чнымі |
М. |
грані́чным |
грані́чнай |
грані́чным |
грані́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Гра́нічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гра́нічы |
Р. |
Гра́ніч Гра́нічаў |
Д. |
Гра́нічам |
В. |
Гра́нічы |
Т. |
Гра́нічамі |
М. |
Гра́нічах |
грані́чыць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
грані́чыць |
грані́чаць |
Прошлы час |
м. |
грані́чыў |
грані́чылі |
ж. |
грані́чыла |
н. |
грані́чыла |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гра́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гра́нка |
гра́нкі |
Р. |
гра́нкі |
гра́нак |
Д. |
гра́нцы |
гра́нкам |
В. |
гра́нку |
гра́нкі |
Т. |
гра́нкай гра́нкаю |
гра́нкамі |
М. |
гра́нцы |
гра́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гранку́лька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гранку́лька |
гранку́лькі |
Р. |
гранку́лькі |
гранку́лек |
Д. |
гранку́льцы |
гранку́лькам |
В. |
гранку́льку |
гранку́лькі |
Т. |
гранку́лькай гранку́лькаю |
гранку́лькамі |
М. |
гранку́льцы |
гранку́льках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
гранку́ля
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гранку́ля |
гранку́лі |
Р. |
гранку́лі |
гранку́ль |
Д. |
гранку́лі |
гранку́лям |
В. |
гранку́лю |
гранку́лі |
Т. |
гранку́ляй гранку́ляю |
гранку́лямі |
М. |
гранку́лі |
гранку́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
гра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гра́нне |
Р. |
гра́ння |
Д. |
гра́нню |
В. |
гра́нне |
Т. |
гра́ннем |
М. |
гра́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
гра́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гра́нт |
гра́нты |
Р. |
гра́нта |
гра́нтаў |
Д. |
гра́нту |
гра́нтам |
В. |
гра́нт |
гра́нты |
Т. |
гра́нтам |
гра́нтамі |
М. |
гра́нце |
гра́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
грантаатрыма́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
грантаатрыма́льнік |
грантаатрыма́льнікі |
Р. |
грантаатрыма́льніка |
грантаатрыма́льнікаў |
Д. |
грантаатрыма́льніку |
грантаатрыма́льнікам |
В. |
грантаатрыма́льніка |
грантаатрыма́льнікаў |
Т. |
грантаатрыма́льнікам |
грантаатрыма́льнікамі |
М. |
грантаатрыма́льніку |
грантаатрыма́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
гра́нтавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гра́нтавы |
гра́нтавая |
гра́нтавае |
гра́нтавыя |
Р. |
гра́нтавага |
гра́нтавай гра́нтавае |
гра́нтавага |
гра́нтавых |
Д. |
гра́нтаваму |
гра́нтавай |
гра́нтаваму |
гра́нтавым |
В. |
гра́нтавы (неадуш.) гра́нтавага (адуш.) |
гра́нтавую |
гра́нтавае |
гра́нтавыя (неадуш.) гра́нтавых (адуш.) |
Т. |
гра́нтавым |
гра́нтавай гра́нтаваю |
гра́нтавым |
гра́нтавымі |
М. |
гра́нтавым |
гра́нтавай |
гра́нтавым |
гра́нтавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.