прыя́зна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| прыя́зна |
прыя́зней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
прыя́знасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыя́знасць |
| Р. |
прыя́знасці |
| Д. |
прыя́знасці |
| В. |
прыя́знасць |
| Т. |
прыя́знасцю |
| М. |
прыя́знасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыя́зніцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыя́знюся |
прыя́знімся |
| 2-я ас. |
прыя́знішся |
прыя́зніцеся |
| 3-я ас. |
прыя́зніцца |
прыя́зняцца |
| Прошлы час |
| м. |
прыя́зніўся |
прыя́зніліся |
| ж. |
прыя́знілася |
| н. |
прыя́знілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыя́зніся |
прыя́зніцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыя́знячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыя́зніць
‘быць у сяброўстве, прыязных адносінах з кім-небудзь (прыязніць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыя́зню |
прыя́знім |
| 2-я ас. |
прыя́зніш |
прыя́зніце |
| 3-я ас. |
прыя́зніць |
прыя́зняць |
| Прошлы час |
| м. |
прыя́зніў |
прыя́знілі |
| ж. |
прыя́зніла |
| н. |
прыя́зніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыя́зні |
прыя́зніце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыя́знячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыя́зны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыя́зны |
прыя́зная |
прыя́знае |
прыя́зныя |
| Р. |
прыя́знага |
прыя́знай прыя́знае |
прыя́знага |
прыя́зных |
| Д. |
прыя́знаму |
прыя́знай |
прыя́знаму |
прыя́зным |
| В. |
прыя́зны (неадуш.) прыя́знага (адуш.) |
прыя́зную |
прыя́знае |
прыя́зныя (неадуш.) прыя́зных (адуш.) |
| Т. |
прыя́зным |
прыя́знай прыя́знаю |
прыя́зным |
прыя́знымі |
| М. |
прыя́зным |
прыя́знай |
прыя́зным |
прыя́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыя́мак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыя́мак |
прыя́мкі |
| Р. |
прыя́мка |
прыя́мкаў |
| Д. |
прыя́мку |
прыя́мкам |
| В. |
прыя́мак |
прыя́мкі |
| Т. |
прыя́мкам |
прыя́мкамі |
| М. |
прыя́мку |
прыя́мках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Прыя́міна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Прыя́міна |
| Р. |
Прыя́міна |
| Д. |
Прыя́міну |
| В. |
Прыя́міна |
| Т. |
Прыя́мінам |
| М. |
Прыя́міне |
прыямне́йшы
прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыямне́йшы |
прыямне́йшая |
прыямне́йшае |
прыямне́йшыя |
| Р. |
прыямне́йшага |
прыямне́йшай прыямне́йшае |
прыямне́йшага |
прыямне́йшых |
| Д. |
прыямне́йшаму |
прыямне́йшай |
прыямне́йшаму |
прыямне́йшым |
| В. |
прыямне́йшы (неадуш.) прыямне́йшага (адуш.) |
прыямне́йшую |
прыямне́йшае |
прыямне́йшыя (неадуш.) прыямне́йшых (адуш.) |
| Т. |
прыямне́йшым |
прыямне́йшай прыямне́йшаю |
прыямне́йшым |
прыямне́йшымі |
| М. |
прыямне́йшым |
прыямне́йшай |
прыямне́йшым |
прыямне́йшых |
Крыніцы:
piskunou2012.