я́сны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
я́сны |
я́сная |
я́снае |
я́сныя |
Р. |
я́снага |
я́снай я́снае |
я́снага |
я́сных |
Д. |
я́снаму |
я́снай |
я́снаму |
я́сным |
В. |
я́сны (неадуш.) я́снага (адуш.) |
я́сную |
я́снае |
я́сныя (неадуш.) я́сных (адуш.) |
Т. |
я́сным |
я́снай я́снаю |
я́сным |
я́снымі |
М. |
я́сным |
я́снай |
я́сным |
я́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Я́сны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
м. |
Н. |
Я́сны |
Р. |
Я́снага |
Д. |
Я́снаму |
В. |
Я́сны |
Т. |
Я́сным |
М. |
Я́сным |
ясню́ткі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ясню́ткі |
ясню́ткая |
ясню́ткае |
ясню́ткія |
Р. |
ясню́ткага |
ясню́ткай ясню́ткае |
ясню́ткага |
ясню́ткіх |
Д. |
ясню́ткаму |
ясню́ткай |
ясню́ткаму |
ясню́ткім |
В. |
ясню́ткі (неадуш.) ясню́ткага (адуш.) |
ясню́ткую |
ясню́ткае |
ясню́ткія (неадуш.) ясню́ткіх (адуш.) |
Т. |
ясню́ткім |
ясню́ткай ясню́ткаю |
ясню́ткім |
ясню́ткімі |
М. |
ясню́ткім |
ясню́ткай |
ясню́ткім |
ясню́ткіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.