сна́сціць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сна́шчу |
сна́сцім |
| 2-я ас. |
сна́сціш |
сна́сціце |
| 3-я ас. |
сна́сціць |
сна́сцяць |
| Прошлы час |
| м. |
сна́сціў |
сна́сцілі |
| ж. |
сна́сціла |
| н. |
сна́сціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
сна́сці |
сна́сціце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
сна́сцячы |
Іншыя варыянты:
снасці́ць.
Крыніцы:
biryla1987,
dzsl2007.
сна́сць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сна́сць |
| Р. |
сна́сці |
| Д. |
сна́сці |
| В. |
сна́сць |
| Т. |
сна́сцю |
| М. |
сна́сці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
снатво́рна
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| снатво́рна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009.
снатво́рнае
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| н. |
| Н. |
снатво́рнае |
| Р. |
снатво́рнага |
| Д. |
снатво́рнаму |
| В. |
снатво́рнае |
| Т. |
снатво́рным |
| М. |
снатво́рным |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
снатво́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
снатво́рнасць |
| Р. |
снатво́рнасці |
| Д. |
снатво́рнасці |
| В. |
снатво́рнасць |
| Т. |
снатво́рнасцю |
| М. |
снатво́рнасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
снатво́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
снатво́рны |
снатво́рная |
снатво́рнае |
снатво́рныя |
| Р. |
снатво́рнага |
снатво́рнай снатво́рнае |
снатво́рнага |
снатво́рных |
| Д. |
снатво́рнаму |
снатво́рнай |
снатво́рнаму |
снатво́рным |
| В. |
снатво́рны (неадуш.) снатво́рнага (адуш.) |
снатво́рную |
снатво́рнае |
снатво́рныя (неадуш.) снатво́рных (адуш.) |
| Т. |
снатво́рным |
снатво́рнай снатво́рнаю |
снатво́рным |
снатво́рнымі |
| М. |
снатво́рным |
снатво́рнай |
снатво́рным |
снатво́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
снаўбарды́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
снаўбарды́ст |
снаўбарды́сты |
| Р. |
снаўбарды́ста |
снаўбарды́стаў |
| Д. |
снаўбарды́сту |
снаўбарды́стам |
| В. |
снаўбарды́ста |
снаўбарды́стаў |
| Т. |
снаўбарды́стам |
снаўбарды́стамі |
| М. |
снаўбарды́сце |
снаўбарды́стах |
Крыніцы:
sbm2012.
снаўбарды́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
снаўбарды́стка |
снаўбарды́сткі |
| Р. |
снаўбарды́сткі |
снаўбарды́стак |
| Д. |
снаўбарды́стцы |
снаўбарды́сткам |
| В. |
снаўбарды́стку |
снаўбарды́стак |
| Т. |
снаўбарды́сткай снаўбарды́сткаю |
снаўбарды́сткамі |
| М. |
снаўбарды́стцы |
снаўбарды́стках |
Крыніцы:
sbm2012.
снаўбо́рд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
снаўбо́рд |
снаўбо́рды |
| Р. |
снаўбо́рда |
снаўбо́рдаў |
| Д. |
снаўбо́рду |
снаўбо́рдам |
| В. |
снаўбо́рд |
снаўбо́рды |
| Т. |
снаўбо́рдам |
снаўбо́рдамі |
| М. |
снаўбо́рдзе |
снаўбо́рдах |
Крыніцы:
sbm2012.