Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Станіславо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

станіславо́ўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	станіславо́ўскі	станіславо́ўская	станіславо́ўскае	станіславо́ўскія
Р.	станіславо́ўскага	станіславо́ўскай станіславо́ўскае	станіславо́ўскага	станіславо́ўскіх
Д.	станіславо́ўскаму	станіславо́ўскай	станіславо́ўскаму	станіславо́ўскім
В.	станіславо́ўскі (неадуш.) станіславо́ўскага (адуш.)	станіславо́ўскую	станіславо́ўскае	станіславо́ўскія (неадуш.) станіславо́ўскіх (адуш.)
Т.	станіславо́ўскім	станіславо́ўскай станіславо́ўскаю	станіславо́ўскім	станіславо́ўскімі
М.	станіславо́ўскім	станіславо́ўскай	станіславо́ўскім	станіславо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Станісла́ў

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Станісла́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Станісла́ўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

ста́ніста

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
ста́ніста	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

ста́ністасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ста́ністы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ста́ністы	ста́ністая	ста́ністае	ста́ністыя
Р.	ста́ністага	ста́ністай ста́ністае	ста́ністага	ста́ністых
Д.	ста́ністаму	ста́ністай	ста́ністаму	ста́ністым
В.	ста́ністы (неадуш.) ста́ністага (адуш.)	ста́ністую	ста́ністае	ста́ністыя (неадуш.) ста́ністых (адуш.)
Т.	ста́ністым	ста́ністай ста́ністаю	ста́ністым	ста́ністымі
М.	ста́ністым	ста́ністай	ста́ністым	ста́ністых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

стані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

стані́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum