правакансерва́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
правакансерва́тар |
правакансерва́тары |
Р. |
правакансерва́тара |
правакансерва́тараў |
Д. |
правакансерва́тару |
правакансерва́тарам |
В. |
правакансерва́тара |
правакансерва́тараў |
Т. |
правакансерва́тарам |
правакансерва́тарамі |
М. |
правакансерва́тару |
правакансерва́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
правакарыста́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
правакарыста́льнік |
правакарыста́льнікі |
Р. |
правакарыста́льніка |
правакарыста́льнікаў |
Д. |
правакарыста́льніку |
правакарыста́льнікам |
В. |
правакарыста́льніка |
правакарыста́льнікаў |
Т. |
правакарыста́льнікам |
правакарыста́льнікамі |
М. |
правакарыста́льніку |
правакарыста́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
правака́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
правака́тар |
правака́тары |
Р. |
правака́тара |
правака́тараў |
Д. |
правака́тару |
правака́тарам |
В. |
правака́тара |
правака́тараў |
Т. |
правака́тарам |
правака́тарамі |
М. |
правака́тару |
правака́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
правака́тарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
правака́тарка |
правака́таркі |
Р. |
правака́таркі |
правака́тарак |
Д. |
правака́тарцы |
правака́таркам |
В. |
правака́тарку |
правака́тарак |
Т. |
правака́таркай правака́таркаю |
правака́таркамі |
М. |
правака́тарцы |
правака́тарках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
правака́тарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
правака́тарскі |
правака́тарская |
правака́тарскае |
правака́тарскія |
Р. |
правака́тарскага |
правака́тарскай правака́тарскае |
правака́тарскага |
правака́тарскіх |
Д. |
правака́тарскаму |
правака́тарскай |
правака́тарскаму |
правака́тарскім |
В. |
правака́тарскі (неадуш.) правака́тарскага (адуш.) |
правака́тарскую |
правака́тарскае |
правака́тарскія (неадуш.) правака́тарскіх (адуш.) |
Т. |
правака́тарскім |
правака́тарскай правака́тарскаю |
правака́тарскім |
правака́тарскімі |
М. |
правака́тарскім |
правака́тарскай |
правака́тарскім |
правака́тарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
правака́тарства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
правака́тарства |
Р. |
правака́тарства |
Д. |
правака́тарству |
В. |
правака́тарства |
Т. |
правака́тарствам |
М. |
правака́тарстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
правакацы́йна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
правакацы́йна |
правакацы́йней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
правакацы́йнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
правакацы́йнасць |
Р. |
правакацы́йнасці |
Д. |
правакацы́йнасці |
В. |
правакацы́йнасць |
Т. |
правакацы́йнасцю |
М. |
правакацы́йнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
правакацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
правакацы́йны |
правакацы́йная |
правакацы́йнае |
правакацы́йныя |
Р. |
правакацы́йнага |
правакацы́йнай правакацы́йнае |
правакацы́йнага |
правакацы́йных |
Д. |
правакацы́йнаму |
правакацы́йнай |
правакацы́йнаму |
правакацы́йным |
В. |
правакацы́йны (неадуш.) правакацы́йнага (адуш.) |
правакацы́йную |
правакацы́йнае |
правакацы́йныя (неадуш.) правакацы́йных (адуш.) |
Т. |
правакацы́йным |
правакацы́йнай правакацы́йнаю |
правакацы́йным |
правакацы́йнымі |
М. |
правакацы́йным |
правакацы́йнай |
правакацы́йным |
правакацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.