следапаказа́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
следапаказа́льнік |
следапаказа́льнікі |
Р. |
следапаказа́льніка |
следапаказа́льнікаў |
Д. |
следапаказа́льніку |
следапаказа́льнікам |
В. |
следапаказа́льнік |
следапаказа́льнікі |
Т. |
следапаказа́льнікам |
следапаказа́льнікамі |
М. |
следапаказа́льніку |
следапаказа́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
следапы́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
следапы́т |
следапы́ты |
Р. |
следапы́та |
следапы́таў |
Д. |
следапы́ту |
следапы́там |
В. |
следапы́та |
следапы́таў |
Т. |
следапы́там |
следапы́тамі |
М. |
следапы́це |
следапы́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
следапы́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
следапы́цкі |
следапы́цкая |
следапы́цкае |
следапы́цкія |
Р. |
следапы́цкага |
следапы́цкай следапы́цкае |
следапы́цкага |
следапы́цкіх |
Д. |
следапы́цкаму |
следапы́цкай |
следапы́цкаму |
следапы́цкім |
В. |
следапы́цкі (неадуш.) следапы́цкага (адуш.) |
следапы́цкую |
следапы́цкае |
следапы́цкія (неадуш.) следапы́цкіх (адуш.) |
Т. |
следапы́цкім |
следапы́цкай следапы́цкаю |
следапы́цкім |
следапы́цкімі |
М. |
следапы́цкім |
следапы́цкай |
следапы́цкім |
следапы́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
следапы́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
следапы́цтва |
Р. |
следапы́цтва |
Д. |
следапы́цтву |
В. |
следапы́цтва |
Т. |
следапы́цтвам |
М. |
следапы́цтве |
Крыніцы:
piskunou2012.
Следзюкі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Следзюкі́ |
Р. |
Следзюко́ў |
Д. |
Следзюка́м |
В. |
Следзюкі́ |
Т. |
Следзюка́мі |
М. |
Следзюка́х |
сле́дства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
сле́дства |
Р. |
сле́дства |
Д. |
сле́дству |
В. |
сле́дства |
Т. |
сле́дствам |
М. |
сле́дстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сле́дчы
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
- |
Н. |
сле́дчы |
сле́дчыя |
Р. |
сле́дчага |
сле́дчых |
Д. |
сле́дчаму |
сле́дчым |
В. |
сле́дчага |
сле́дчых |
Т. |
сле́дчым |
сле́дчымі |
М. |
сле́дчым |
сле́дчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.