Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ры́ма-каталі́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ры́ма-каталі́цкі	ры́ма-каталі́цкая	ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкія
Р.	ры́ма-каталі́цкага	ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкага	ры́ма-каталі́цкіх
Д.	ры́ма-каталі́цкаму	ры́ма-каталі́цкай	ры́ма-каталі́цкаму	ры́ма-каталі́цкім
В.	ры́ма-каталі́цкі (неадуш.) ры́ма-каталі́цкага (адуш.)	ры́ма-каталі́цкую	ры́ма-каталі́цкае	ры́ма-каталі́цкія (неадуш.) ры́ма-каталі́цкіх (адуш.)
Т.	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкай ры́ма-каталі́цкаю	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкімі
М.	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкай	ры́ма-каталі́цкім	ры́ма-каталі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

ры́ма-като́лік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Рымдзю́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

рыме́йк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

рыме́йкер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

рыме́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

рымза́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	рымза́ты	рымза́тая	рымза́тае	рымза́тыя
Р.	рымза́тага	рымза́тай рымза́тае	рымза́тага	рымза́тых
Д.	рымза́таму	рымза́тай	рымза́таму	рымза́тым
В.	рымза́ты (неадуш.) рымза́тага (адуш.)	рымза́тую	рымза́тае	рымза́тыя (неадуш.) рымза́тых (адуш.)
Т.	рымза́тым	рымза́тай рымза́таю	рымза́тым	рымза́тымі
М.	рымза́тым	рымза́тай	рымза́тым	рымза́тых

Крыніцы: piskunou2012.

ры́мзаць

‘плакаць, капрызіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Рымі́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Ры́мкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum