правадні́к
‘той, хто паказвае дарогу; чыгуначны служачы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| правадні́к | праваднікі́ | |
| правадніка́ | правадніко́ў | |
| правадніку́ | правадніка́м | |
| правадніка́ | правадніко́ў | |
| правадніко́м | правадніка́мі | |
| правадніку́ | правадніка́х |
Крыніцы:
правадні́к
‘рэчыва, якое добра прапускае праз сябе электрычны ток, гук і пад.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| правадні́к | праваднікі́ | |
| правадніка́ | правадніко́ў | |
| правадніку́ | правадніка́м | |
| правадні́к | праваднікі́ | |
| правадніко́м | правадніка́мі | |
| правадніку́ | правадніка́х |
Крыніцы:
правадніко́вы
прыметнік, адносны
| правадніко́вы | правадніко́вая | правадніко́вае | правадніко́выя | |
| правадніко́вага | правадніко́вай правадніко́вае |
правадніко́вага | правадніко́вых | |
| правадніко́ваму | правадніко́вай | правадніко́ваму | правадніко́вым | |
| правадніко́вы ( правадніко́вага ( |
правадніко́вую | правадніко́вае | правадніко́выя ( правадніко́вых ( |
|
| правадніко́вым | правадніко́вай правадніко́ваю |
правадніко́вым | правадніко́вымі | |
| правадніко́вым | правадніко́вай | правадніко́вым | правадніко́вых | |
Крыніцы:
правадні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| правадні́ца | правадні́цы | |
| правадні́цы | правадні́ц | |
| правадні́цы | правадні́цам | |
| правадні́цу | правадні́ц | |
| правадні́цай правадні́цаю |
правадні́цамі | |
| правадні́цы | правадні́цах |
Крыніцы:
правадні́цкі
прыметнік, адносны
| правадні́цкі | правадні́цкая | правадні́цкае | правадні́цкія | |
| правадні́цкага | правадні́цкай правадні́цкае |
правадні́цкага | правадні́цкіх | |
| правадні́цкаму | правадні́цкай | правадні́цкаму | правадні́цкім | |
| правадні́цкі ( правадні́цкага ( |
правадні́цкую | правадні́цкае | правадні́цкія ( правадні́цкіх ( |
|
| правадні́цкім | правадні́цкай правадні́цкаю |
правадні́цкім | правадні́цкімі | |
| правадні́цкім | правадні́цкай | правадні́цкім | правадні́цкіх | |
Крыніцы:
правадні́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| правадні́чка | правадні́чкі | |
| правадні́чкі | правадні́чак | |
| правадні́чцы | правадні́чкам | |
| правадні́чку | правадні́чак | |
| правадні́чкай правадні́чкаю |
правадні́чкамі | |
| правадні́чцы | правадні́чках |
Крыніцы:
правадны́
прыметнік, адносны
| правадны́ | правадна́я | правадно́е | правадны́я | |
| правадно́га | правадно́й правадно́е |
правадно́га | правадны́х | |
| правадно́му | правадно́й | правадно́му | правадны́м | |
| правадны́ ( правадно́га ( |
правадну́ю | правадно́е | правадны́я ( правадны́х ( |
|
| правадны́м | правадно́й правадно́ю |
правадны́м | правадны́мі | |
| правадны́м | правадно́й | правадны́м | правадны́х | |
Крыніцы:
правады́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| правады́р | правадыры́ | |
| правадыра́ | правадыро́ў | |
| правадыру́ | правадыра́м | |
| правадыра́ | правадыро́ў | |
| правадыро́м | правадыра́мі | |
| правадыру́ | правадыра́х |
Крыніцы:
правадырава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| правадырава́нне | |
| правадырава́ння | |
| правадырава́нню | |
| правадырава́нне | |
| правадырава́ннем | |
| правадырава́нні |
Крыніцы:
правадырава́ць
‘выступаць правадыром’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| правадыру́ю | правадыру́ем | |
| правадыру́еш | правадыру́еце | |
| правадыру́е | правадыру́юць | |
| Прошлы час | ||
| правадырава́ў | правадырава́лі | |
| правадырава́ла | ||
| правадырава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| правадыру́й | правадыру́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| правадыру́ючы | ||
Крыніцы: