Мары́ніца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Мары́ніца |
| Р. |
Мары́ніцы |
| Д. |
Мары́ніцы |
| В. |
Мары́ніцу |
| Т. |
Мары́ніцай Мары́ніцаю |
| М. |
Мары́ніцы |
мары́нка
‘рыба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мары́нка |
мары́нкі |
| Р. |
мары́нкі |
мары́нак |
| Д. |
мары́нцы |
мары́нкам |
| В. |
мары́нку |
мары́нак |
| Т. |
мары́нкай мары́нкаю |
мары́нкамі |
| М. |
мары́нцы |
мары́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Мары́нкіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Мары́нкіна |
| Р. |
Мары́нкіна |
| Д. |
Мары́нкіну |
| В. |
Мары́нкіна |
| Т. |
Мары́нкінам |
| М. |
Мары́нкіне |
Марыно́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Марыно́ва |
| Р. |
Марыно́ва |
| Д. |
Марыно́ву |
| В. |
Марыно́ва |
| Т. |
Марыно́вам |
| М. |
Марыно́ве |
марыно́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
марыно́ваны |
марыно́ваная |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
| Р. |
марыно́ванага |
марыно́ванай |
марыно́ванага |
марыно́ваных |
| Д. |
марыно́ванаму |
марыно́ванай |
марыно́ванаму |
марыно́ваным |
| В. |
марыно́ваны |
марыно́ваную |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
| Т. |
марыно́ваным |
марыно́ванай марыно́ванаю |
марыно́ваным |
марыно́ванымі |
| М. |
марыно́ваным |
марыно́ванай |
марыно́ваным |
марыно́ваных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
марыно́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
марыно́ваны |
марыно́ваная |
марыно́ванае |
марыно́ваныя |
| Р. |
марыно́ванага |
марыно́ванай |
марыно́ванага |
марыно́ваных |
| Д. |
марыно́ванаму |
марыно́ванай |
марыно́ванаму |
марыно́ваным |
| В. |
марыно́ваны |
марыно́ваную |
марыно́ванае |
марыно́ваныя марыно́ваных |
| Т. |
марыно́ваным |
марыно́ванай марыно́ванаю |
марыно́ваным |
марыно́ванымі |
| М. |
марыно́ваным |
марыно́ванай |
марыно́ваным |
марыно́ваных |
Кароткая форма: марыно́вана.
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Мары́нцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Мары́нцы |
| Р. |
Мары́нцаў |
| Д. |
Мары́нцам |
| В. |
Мары́нцы |
| Т. |
Мары́нцамі |
| М. |
Мары́нцах |
Ма́рыпаль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ма́рыпаль |
| Р. |
Ма́рыпаля |
| Д. |
Ма́рыпалю |
| В. |
Ма́рыпаль |
| Т. |
Ма́рыпалем |
| М. |
Ма́рыпалі |
Мары́сева
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Мары́сева |
| Р. |
Мары́сева |
| Д. |
Мары́севу |
| В. |
Мары́сева |
| Т. |
Мары́севам |
| М. |
Мары́севе |