прэцэдэ́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэцэдэ́нт |
прэцэдэ́нты |
Р. |
прэцэдэ́нту |
прэцэдэ́нтаў |
Д. |
прэцэдэ́нту |
прэцэдэ́нтам |
В. |
прэцэдэ́нт |
прэцэдэ́нты |
Т. |
прэцэдэ́нтам |
прэцэдэ́нтамі |
М. |
прэцэдэ́нце |
прэцэдэ́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэцэдэ́нтна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэцэдэ́нтна |
- |
- |
прэцэ́птар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэцэ́птар |
прэцэ́птары |
Р. |
прэцэ́птара |
прэцэ́птараў |
Д. |
прэцэ́птару |
прэцэ́птарам |
В. |
прэцэ́птара |
прэцэ́птараў |
Т. |
прэцэ́птарам |
прэцэ́птарамі |
М. |
прэцэ́птару |
прэцэ́птарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэцэсі́раваць
‘зрушвацца паводле восі аб'екта, які варочаецца’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
прэцэсі́руе |
прэцэсі́руюць |
Прошлы час |
м. |
прэцэсі́раваў |
прэцэсі́равалі |
ж. |
прэцэсі́равала |
н. |
прэцэсі́равала |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прэцэсі́руючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэцэ́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэцэ́сія |
Р. |
прэцэ́сіі |
Д. |
прэцэ́сіі |
В. |
прэцэ́сію |
Т. |
прэцэ́сіяй прэцэ́сіяю |
М. |
прэцэ́сіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́ч
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэ́ч |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.