праваапартуністы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
праваапартуністы́чны |
праваапартуністы́чная |
праваапартуністы́чнае |
праваапартуністы́чныя |
| Р. |
праваапартуністы́чнага |
праваапартуністы́чнай
праваапартуністы́чнае |
праваапартуністы́чнага |
праваапартуністы́чных |
| Д. |
праваапартуністы́чнаму |
праваапартуністы́чнай |
праваапартуністы́чнаму |
праваапартуністы́чным |
| В. |
праваапартуністы́чны (неадуш.)
праваапартуністы́чнага (адуш.) |
праваапартуністы́чную |
праваапартуністы́чнае |
праваапартуністы́чныя (неадуш.)
праваапартуністы́чных (адуш.) |
| Т. |
праваапартуністы́чным |
праваапартуністы́чнай
праваапартуністы́чнаю |
праваапартуністы́чным |
праваапартуністы́чнымі |
| М. |
праваапартуністы́чным |
праваапартуністы́чнай |
праваапартуністы́чным |
праваапартуністы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
праваахо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
праваахо́ва |
| Р. |
праваахо́вы |
| Д. |
праваахо́ве |
| В. |
праваахо́ву |
| Т. |
праваахо́вай
праваахо́ваю |
| М. |
праваахо́ве |
Крыніцы:
piskunou2012.
праваахо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
праваахо́ўнік |
праваахо́ўнікі |
| Р. |
праваахо́ўніка |
праваахо́ўнікаў |
| Д. |
праваахо́ўніку |
праваахо́ўнікам |
| В. |
праваахо́ўніка |
праваахо́ўнікаў |
| Т. |
праваахо́ўнікам |
праваахо́ўнікамі |
| М. |
праваахо́ўніку |
праваахо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
праваахо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
праваахо́ўны |
праваахо́ўная |
праваахо́ўнае |
праваахо́ўныя |
| Р. |
праваахо́ўнага |
праваахо́ўнай
праваахо́ўнае |
праваахо́ўнага |
праваахо́ўных |
| Д. |
праваахо́ўнаму |
праваахо́ўнай |
праваахо́ўнаму |
праваахо́ўным |
| В. |
праваахо́ўны (неадуш.)
праваахо́ўнага (адуш.) |
праваахо́ўную |
праваахо́ўнае |
праваахо́ўныя (неадуш.)
праваахо́ўных (адуш.) |
| Т. |
праваахо́ўным |
праваахо́ўнай
праваахо́ўнаю |
праваахо́ўным |
праваахо́ўнымі |
| М. |
праваахо́ўным |
праваахо́ўнай |
праваахо́ўным |
праваахо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
правабако́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| правабако́ва |
- |
- |
правабако́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
правабако́вы |
правабако́вая |
правабако́вае |
правабако́выя |
| Р. |
правабако́вага |
правабако́вай
правабако́вае |
правабако́вага |
правабако́вых |
| Д. |
правабако́ваму |
правабако́вай |
правабако́ваму |
правабако́вым |
| В. |
правабако́вы (неадуш.)
правабако́вага (адуш.) |
правабако́вую |
правабако́вае |
правабако́выя (неадуш.)
правабако́вых (адуш.) |
| Т. |
правабако́вым |
правабако́вай
правабако́ваю |
правабако́вым |
правабако́вымі |
| М. |
правабако́вым |
правабако́вай |
правабако́вым |
правабако́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
правабо́рац
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
правабо́рац |
правабо́рцы |
| Р. |
правабо́рца |
правабо́рцаў |
| Д. |
правабо́рцу |
правабо́рцам |
| В. |
правабо́рца |
правабо́рцаў |
| Т. |
правабо́рцам |
правабо́рцамі |
| М. |
правабо́рцу |
правабо́рцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
правабярэ́жжа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
правабярэ́жжа |
правабярэ́жжы |
| Р. |
правабярэ́жжа |
правабярэ́жжаў |
| Д. |
правабярэ́жжу |
правабярэ́жжам |
| В. |
правабярэ́жжа |
правабярэ́жжы |
| Т. |
правабярэ́жжам |
правабярэ́жжамі |
| М. |
правабярэ́жжы |
правабярэ́жжах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.