чабо́ўхнуць
‘укінуць каго-небудзь, што-небудзь у што-небудзь, куды-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чабо́ўхну |
чабо́ўхнем |
| 2-я ас. |
чабо́ўхнеш |
чабо́ўхнеце |
| 3-я ас. |
чабо́ўхне |
чабо́ўхнуць |
| Прошлы час |
| м. |
чабо́ўхнуў |
чабо́ўхнулі |
| ж. |
чабо́ўхнула |
| н. |
чабо́ўхнула |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
чабо́ўхні |
чабо́ўхніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
чабо́ўхнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
чабо́хтацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чабо́хтаюся |
чабо́хтаемся |
| 2-я ас. |
чабо́хтаешся |
чабо́хтаецеся |
| 3-я ас. |
чабо́хтаецца |
чабо́хтаюцца |
| Прошлы час |
| м. |
чабо́хтаўся |
чабо́хталіся |
| ж. |
чабо́хталася |
| н. |
чабо́хталася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
чабо́хтайся |
чабо́хтайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
чабо́хтаючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Чабры́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Чабры́нь |
| Р. |
Чабры́ні |
| Д. |
Чабры́ні |
| В. |
Чабры́нь |
| Т. |
Чабры́нню |
| М. |
Чабры́ні |
чабурэ́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чабурэ́к |
чабурэ́кі |
| Р. |
чабурэ́ка |
чабурэ́каў |
| Д. |
чабурэ́ку |
чабурэ́кам |
| В. |
чабурэ́к |
чабурэ́кі |
| Т. |
чабурэ́кам |
чабурэ́камі |
| М. |
чабурэ́ку |
чабурэ́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чабурэ́чная
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
чабурэ́чная |
чабурэ́чныя |
| Р. |
чабурэ́чнай |
чабурэ́чных |
| Д. |
чабурэ́чнай |
чабурэ́чным |
| В. |
чабурэ́чную |
чабурэ́чныя |
| Т. |
чабурэ́чнай чабурэ́чнаю |
чабурэ́чнымі |
| М. |
чабурэ́чнай |
чабурэ́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
чабурэ́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чабурэ́чны |
чабурэ́чная |
чабурэ́чнае |
чабурэ́чныя |
| Р. |
чабурэ́чнага |
чабурэ́чнай чабурэ́чнае |
чабурэ́чнага |
чабурэ́чных |
| Д. |
чабурэ́чнаму |
чабурэ́чнай |
чабурэ́чнаму |
чабурэ́чным |
| В. |
чабурэ́чны (неадуш.) чабурэ́чнага (адуш.) |
чабурэ́чную |
чабурэ́чнае |
чабурэ́чныя (неадуш.) чабурэ́чных (адуш.) |
| Т. |
чабурэ́чным |
чабурэ́чнай чабурэ́чнаю |
чабурэ́чным |
чабурэ́чнымі |
| М. |
чабурэ́чным |
чабурэ́чнай |
чабурэ́чным |
чабурэ́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Ча́бусы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ча́бусы |
| Р. |
Ча́бус Ча́бусаў |
| Д. |
Ча́бусам |
| В. |
Ча́бусы |
| Т. |
Ча́бусамі |
| М. |
Ча́бусах |
чавану́ць
‘таптануць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чавану́ |
чаванё́м |
| 2-я ас. |
чаване́ш |
чаваняце́ |
| 3-я ас. |
чаване́ |
чавану́ць |
| Прошлы час |
| м. |
чавану́ў |
чавану́лі |
| ж. |
чавану́ла |
| н. |
чавану́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
чавані́ |
чавані́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
чавану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ча́вускі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ча́вускі |
ча́вуская |
ча́вускае |
ча́вускія |
| Р. |
ча́вускага |
ча́вускай ча́вускае |
ча́вускага |
ча́вускіх |
| Д. |
ча́вускаму |
ча́вускай |
ча́вускаму |
ча́вускім |
| В. |
ча́вускі (неадуш.) ча́вускага (адуш.) |
ча́вускую |
ча́вускае |
ча́вускія (неадуш.) ча́вускіх (адуш.) |
| Т. |
ча́вускім |
ча́вускай ча́вускаю |
ча́вускім |
ча́вускімі |
| М. |
ча́вускім |
ча́вускай |
ча́вускім |
ча́вускіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.