хабатко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хабатко́вы |
хабатко́вая |
хабатко́вае |
хабатко́выя |
| Р. |
хабатко́вага |
хабатко́вай хабатко́вае |
хабатко́вага |
хабатко́вых |
| Д. |
хабатко́ваму |
хабатко́вай |
хабатко́ваму |
хабатко́вым |
| В. |
хабатко́вы (неадуш.) |
хабатко́вую |
хабатко́вае |
хабатко́выя (неадуш.) |
| Т. |
хабатко́вым |
хабатко́вай хабатко́ваю |
хабатко́вым |
хабатко́вымі |
| М. |
хабатко́вым |
хабатко́вай |
хабатко́вым |
хабатко́вых |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
хабато́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хабато́к |
хабаткі́ |
| Р. |
хабатка́ |
хабатко́ў |
| Д. |
хабатку́ |
хабатка́м |
| В. |
хабато́к |
хабаткі́ |
| Т. |
хабатко́м |
хабатка́мі |
| М. |
хабатку́ |
хабатка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Хабаты́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Хабаты́ |
| Р. |
Хабато́ў |
| Д. |
Хабата́м |
| В. |
Хабаты́ |
| Т. |
Хабата́мі |
| М. |
Хабата́х |
хабертыё́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хабертыё́з |
хабертыё́зы |
| Р. |
хабертыё́зу |
хабертыё́заў |
| Д. |
хабертыё́зу |
хабертыё́зам |
| В. |
хабертыё́з |
хабертыё́зы |
| Т. |
хабертыё́зам |
хабертыё́замі |
| М. |
хабертыё́зе |
хабертыё́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ха́бл
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ха́бл |
| Р. |
Хабла |
| Д. |
Хаблу |
| В. |
Ха́бл |
| Т. |
Хаблам |
| М. |
Хабле |
Крыніцы:
piskunou2012.
Хабо́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Хабо́вічы |
| Р. |
Хабо́віч Хабо́вічаў |
| Д. |
Хабо́вічам |
| В. |
Хабо́вічы |
| Т. |
Хабо́вічамі |
| М. |
Хабо́вічах |
хабо́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
хабо́цце |
| Р. |
хабо́цця |
| Д. |
хабо́ццю |
| В. |
хабо́цце |
| Т. |
хабо́ццем |
| М. |
хабо́цці |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ха́бы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ха́бы |
| Р. |
Ха́б Ха́баў |
| Д. |
Ха́бам |
| В. |
Ха́бы |
| Т. |
Ха́бамі |
| М. |
Ха́бах |
хава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хава́льнік |
хава́льнікі |
| Р. |
хава́льніка |
хава́льнікаў |
| Д. |
хава́льніку |
хава́льнікам |
| В. |
хава́льніка |
хава́льнікаў |
| Т. |
хава́льнікам |
хава́льнікамі |
| М. |
хава́льніку |
хава́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.