фліртава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
фліртава́нне |
фліртава́нні |
Р. |
фліртава́ння |
фліртава́нняў |
Д. |
фліртава́нню |
фліртава́нням |
В. |
фліртава́нне |
фліртава́нні |
Т. |
фліртава́ннем |
фліртава́ннямі |
М. |
фліртава́нні |
фліртава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
фліртава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
флірту́ю |
флірту́ем |
2-я ас. |
флірту́еш |
флірту́еце |
3-я ас. |
флірту́е |
флірту́юць |
Прошлы час |
м. |
фліртава́ў |
фліртава́лі |
ж. |
фліртава́ла |
н. |
фліртава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
флірту́й |
флірту́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
флірту́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.